บทที่ 147 ฉันชื่อเมสัน

โซฟาในห้องนั่งเล่น ชั้นหนังสือ หรือแม้แต่เครื่องนอนในห้องนอน—ทุกอย่างถูกเก็บลงในกระเป๋าเดินทางที่พิมพ์โลโก้ของสมิธกรุ๊ป

กระเป๋าเดินทางกองสุมกันจนเป็นเหมือนภูเขาลูกย่อมๆ เอมิลี่แทบจะมองไม่เห็นพื้นแล้ว

เธอยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่ประตู ในหัวพลันผุดการคาดเดาอันเลวร้ายขึ้นมานับไม่ถ้วน:

บริษัทล้มละลายเหรอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ