บทที่ 176 รอให้คุณเข้าใจฉัน

"ซูยืนกราน" เธอพูดเบาๆ มือเคลื่อนช้าๆ ขณะใช้ผ้าเช็ดปากเช็ดมือให้แจ็ค นิ้วแต่ละนิ้วถูกเช็ดอย่างประคบประหงมที่สุด ราวกับเธอกำลังปัดฝุ่นงานศิลปะล้ำค่า พอเช็ดเสร็จ เธอก็ไม่ลืมที่จะเป่าลมเบาๆ รดปลายนิ้วเหล่านั้น

ไออุ่นจากลมหายใจของเธอทำให้ปลายนิ้วของแจ็คสั่นสะท้านอย่างไม่คาดคิด รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาแปลกๆ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ