บทที่ 49 การพึ่งพาความไม่เต็มใจ

นอร่าหลบสายตา

“คุณกอร์ดอนคะ นี่ก็ดึกแล้ว ฉันขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะคะ ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะเช้า คุณเองก็ควรพักผ่อนบ้าง”

น้ำเสียงของเธอเย็นชา ไม่ได้แสดงความตื่นเต้นหรือยินดีใดๆ

แอรอนมองตามร่างที่เดินจากไป พลันรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าขณะที่คิดในใจ จะวางท่าเย็นชาไปทำไมกันนะ?

ถ้าเธอไม่ได้ใ...