บทที่ 110

มุมมองของโคบัน

เสียงน้ำฉีดซ่าดังไปทั่วห้องน้ำเล็กๆ ไอน้ำลอยอวลปะทะกระเบื้องเย็นเฉียบ กลืนกินร่างผมจนมิด ผมเอนตัวรับสายน้ำ ใช้ฝ่ามือยันกำแพงไว้ ก้มศีรษะลงต่ำ ความร้อนที่แผดเผาผิวแสบแดงช่วยให้ผมรู้สึกถึงความเป็นจริง แต่มันก็ยังไม่พอ

ไม่เคยพอเลยสักครั้ง

ผมขอโทษไปแล้ว

ถ้อยคำพวกนั้นขูดออกมาจากลำค...