บทที่ 126

ที่นอนยุบตัวลงใต้ร่างฉัน เสียงขยับตัวเบาๆ ฉุดฉันขึ้นมาจากห้วงนิทราอันพร่าเลือน

ฉันครางออกมาเบาๆ เปลือกตากระพือไหว ก่อนที่ความอบอุ่นที่แนบชิดเข้ามาจะทำให้ฉันรู้ได้ในทันที

เขาเอง

โคแบน

แต่ครั้งนี้ แทนที่จะเป็นน้ำหนักราวกับเหล็กของมือเขาที่ลำคอ นิ้วของเขากลับเลื่อนมาอยู่ที่เอวของฉัน อ่อนโยนแต่แข็งแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ