บทที่ 14 - ลงนามและปิดผนึก

มุมมองของมาร์โกต์

โคแบน ซานโตเรลลี

ชื่อนั้นลอยอวลอยู่ในอากาศราวกับควัน... ทั้งหนาทึบและยากจะเมินเฉย

มันจมลึกลงในอกของฉัน ราวกับว่าตัวโคแบนเองเพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องบ้าๆ นี่กับเรา...

ผู้คุมพลิกหน้ากระดาษอีกครั้ง ช้าลงกว่าเดิม ราวกับว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังต้องแน่ใจว่าสิ่งที่กำลังจะพูดออกมาเป็นเรื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ