บทที่ 20 - ดวงตาของเขา

ประตูปิดกระแทกเสียงดังปังตามหลังฉัน เสียงกลไกดังสนั่นสะท้อนก้องเข้ามาถึงกระดูก

ฉันสะดุ้งเฮือก ดึงแขนเข้ามากอดตัวเองไว้แน่น

เสียงนั้นช่างเด็ดขาด...ราวกับผนึกที่ถูกตอกปิดตาย ราวกับว่าฉันเพิ่งถูกขังไว้ในห้องนิรภัย

ลมหายใจฉันสะดุดกึกอยู่ในลำคอขณะที่หมุนตัวกลับไปอย่างรวดเร็ว กึ่งคาดหวังว่าจะมีใครสักคน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ