บทที่ 31 - พื้นผิว

ผู้ชายคนนั้นแม่งขยิบตาให้ฉัน!

แผ่วเบา

รวดเร็ว

แทบมองไม่เห็น

แต่มันก็จริงพอที่ฉันจะเป็นคนเดียวที่เห็นทัน...

ราวกับเขารู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่... ว่าท่าทีเล็กน้อยแค่นั้นสามารถกระชากลมหายใจไปจากปอดและทำให้หัวใจฉันเต้นระรัวบ้าๆ บอๆ ทั้งที่มันไม่ควรจะเต้นแบบนั้นเลยสักนิด

เบลล่า... ฉันก็ยังไม่เข้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ