บทที่ 94

มุมมองของมาร์โกต์

“โคแบน...” ฉันเค้นเสียงแหบพร่า ความเจ็บปวดยังคงแผดเผาอยู่ที่ลำคอ

มันเจ็บปวดเกินกว่าจะพูด แต่ฉันต้องพูดอะไรสักอย่าง ต้องเอื้อมไปให้ถึงเขาก่อนที่เขาจะทำลายตัวเองลงต่อหน้าฉัน

“อย่า!” เขาขู่ฟ่อ เสียงแหลมคมราวกับเศษแก้ว...

เขาส่ายศีรษะอย่างรุนแรง นิ้วขยุ้มเข้าไปในกลุ่มผม ดึงทึ้ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ