บทที่ 87 ยอมรับความผิดพลาด

ไคยืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน สายตาจับจ้องไปยังแสงไฟเจิดจ้านอกวิลล่า

เขาเลื่อนดูรายชื่อผู้ติดต่อในโทรศัพท์ ก่อนจะหยุดที่เบอร์ซึ่งไม่ได้บันทึกไว้

“ฉันเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ่ำต่ำและมั่นคง “ฉันต้องการให้นายจัดการอะไรให้หน่อย ไปลักพาตัวลิลลี่ ถ่ายรูปไว้บ้าง แล้วทำให้มันเรียบร้อย อย่าให้มี...