บทที่ 118 คุณหมดใจหรือไม่?

“หยุดนะ!”

เสียงนั้นตัดผ่านความโกลาหลราวกับใบมีด ลุ่มลึกและทรงอำนาจ ทำให้ฝูงชนหยุดชะงักกลางลมหายใจ บทสนทนาเงียบลงทันที ราวกับมีใครบางคนสาดสวนทั้งสวนด้วยน้ำแข็ง

แขกเหรื่อขยับหลีกทางให้โดยสัญชาตญาณ แยกตัวออกจนเกิดเป็นทางเดินแคบๆ

จากช่องว่างนั้นปรากฏร่างของหญิงสูงวัยในชุดราตรีสีเขียวมรกตเข้ม นางมีรูป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ