บทที่ 62 ลักษณะเฉพาะของคฤหาสน์ของผู้ว่าการ

เมลินดาชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วก็ระเบิดหัวเราะออกมาทันที "แต่เอาจริงๆ นะ อิซาเบลลา เสียดายของชะมัดที่เธอไม่ได้เป็นนักแสดง"

"ในงานเลี้ยงของตระกูลแฮมิลตันคราวก่อน ตอนที่เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน...แววตาของเธอตอนนั้นมันเย็นชากว่าน้ำค้างแข็งในฤดูหนาวเสียอีก ฉันเกือบจะเชื่อแล้วจริงๆ ว่าเธอลืมเพื่อนรักคนนี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ