ลงทัณฑ์เมียเชลย

บทนำ

"โกง! ทำไมถึงทำแบบนี้เปิดบ่อนเพื่อให้คนมาเล่นเพื่อให้ทุกคนมามั่วสุมแต่กับพากันรวมหัวโกงแบบนี้ควรแจ้งตำรวจดีไหม" หญิงสาววัยกลางคนลุกขึ้นพูดจากเก้าอี้ท่ามกลางวงการพนัน เธอเอะอะโวยวายเสียงดังต่อว่าด้วยที่ตนเองนั้นเล่นจนหมดตัวเสียทุกๆ อย่าง จนกระทั่งไม่เหลือแม้แต่กระเป๋ากลับบ้าน

"ขอโทษนะครับ...ถ้าคุณเสียแล้วพาลทีหลังก็อย่ามาเล่นที่นี่อีก แต่ถ้าคุณอยากได้เงินคืนที่นี่มีเงินสำรองจ่ายดอกไม่แพงมากให้กับคุณได้กู้ยืมเพื่อที่จะเอาทุนคืน" จากที่ใบหน้าของหญิงสาววัยกลางคนหงุดหงิด ณ ตอนนี้ดั่งกับว่าแสงสว่างส่องมาที่ตัวเธอมีเงินให้กู้ยืมแล้ว ถ้าเธอไปเอาเงินก้อนนั้นมาลงทุนเธออาจจะได้กำไรและได้เงินที่เสียไปคืน หญิงสาววัยกลางคนเริ่มสนใจในคำพูดของชายชุดดำหรือเรียกว่าผู้จัดการของบ่อนนี้

"แล้วต้องทำยังไงเพราะว่าฉันไม่เคยกู้วันนี้ที่ฉันหงุดหงิดเพราะว่าฉันเอาเงินมาน้อยต้องขอโทษด้วยแล้วกัน คนอย่างฉันมีสามีดีหาเงินให้ใช้ไม่เคยขาดมือแต่ฉันแค่เครียดเลยมาระบายอารมณ์ที่นี่" ชายชุดดำที่ยื่นข้อเสนอนั้นมองด้วยสายตาเป็นมิตรทั้งๆ ที่ในใจรู้สึกกระอักกะอ่วนอยากจะอ้วกในคำพูดของหญิงสาววัยกลางคนที่ดูโอ้อวดทั้งๆ ที่ตัวเองนั้นกำลังหมดตัว

"คุณผู้หญิงครับ...ก็ถ้าเครียดเพราะว่าอยากได้ทุนคืนคุณผู้หญิงลองไปกู้ยืมเงินส่วนกลางของเจ้านายผมไหมล่ะครับ ผมสามารถพาคุณผู้หญิงไปกู้ได้ในตอนนี้เลยนะ" ผู้จัดการเดินเข้าไปด้วยถ้อยคำอ่อนน้อมเคารพหญิงสาววัยกลางคนตรงหน้าด้วยความประจบ

"ก็พาฉันไปสิ" ไม่ว่าจะเป็นสร้อยคอนาฬิกาหรือแม้กระทั่งกระเป๋าที่ตนเองนั้นถือมาในบ่อนนี้ถูกขายและเอาเงินไปลงทุนจนหมดตัว แต่ก็ยังเย่อหยิ่งและพูดโอ้อวดว่าตนเองนั้นมีเงินหลังจากที่ผู้จัดการพาเธอมาในห้องรับแขกเพื่อรอเจ้านายตัวเองออกมา

"คุณผู้หญิงเชิญนั่งตรงนี้ก่อนครับ" เพียงไม่นานหญิงสาววัยกลางคนนั่งรออยู่ที่โซฟาไม่ถึง 3 นาที ประตูห้องอีกชั้นนั้นเปิดออก

ชายชุดดำหน้าตาหล่อขรึมเข้มเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ เขาเดินตรงมาด้านหน้าของหญิงสาววัยกลางคนและนั่งลงที่โซฟา

"ไม่ทราบว่าคุณหญิงราตรีต้องการเงินเท่าไหร่ครับ เงินส่วนกลางนี้สามารถให้คุณหญิงราตรีเล่นได้ทั้งคืนโดยที่ไม่ต้องกังวล" เธอที่ถูกเรียกชื่อว่าราตรีและยังมีคำนำหน้าว่าคุณหญิงยิ่งเหมือนถูกเยินยอรอยยิ้มที่เฉิดฉายบนใบหน้านั้นบ่งบอกถึงความพอใจ

"ทำไมให้เงินฉันง่ายจัง...ถ้าฉันเล่นทั้งคืนแล้วเสียทั้งคืนเงินไม่หมดหลายล้านเหรอ?"

คนตรงหน้าของราตรีลุกขึ้นยืนและเดินขยับเข้าไปใกล้ๆ เขานั่งลงด้านข้างราตรีพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มดั่งคนเจ้าเล่ห์

"ขอแค่คุณหญิงบอกมาว่าต้องการเท่าไหร่แค่นั้น" ความนิ่งขรึมของเขาเต็มไปด้วยความร้ายกาจเพียงคำพูดคงไม่สามารถทำให้เขาเอาเงินให้กับคุณหญิงราตรีไปเล่นอย่างง่ายแน่นอน

ปากกาด้ามแพงถูกควักออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทวางลงตรงหน้าเพียงไม่นาน ลูกน้องคนสนิทของเขาได้นำเอกสารสัญญาเพื่อให้คุณหญิงราตรีเซ็น

"ไหนบอกว่าเป็นเงินส่วนกลางทำไมต้องเซ็นสัญญาด้วยล่ะ" ราตรีกวาดสายตามองผู้ชายด้านข้างแต่เขากลับเปล่งเสียงหัวเราะและรอยยิ้มตอบกลับมาแทนคำพูด

"ทุกคนบนโลกใบนี้ไม่ได้ให้อะไรใครฟรีๆ อยู่แล้ว อีกอย่างเงินที่คุณหญิงกำลังจะเอาเป็นเงินหลักล้านไม่ใช่บาทเดียว แต่ถ้าคุณหญิงไม่พอใจเอาเงินที่ผมไม่คิดดอกในวันนี้ก็ไม่เป็นไรนะครับ แค่สัญญาใบเดียวขยำทิ้งก็ได้"

ราตรีรีบคว้ากระดาษกับปากกาที่เขายื่นให้นั้นเซ็นในช่องสัญญาโดยที่ไม่อ่านสัญญาสักตัวอักษรและไม่ดูวงเงินที่เขานั้นทำสัญญากับเธอสักนิดหลังจากเซ็นเอกสารเสร็จเธอยื่นปากกาให้กับเขาคืน

"ฉันต้องการหนึ่งล้าน ในคืนนี้" รอยยิ้มอันเฉิดฉายของชายหนุ่มหน้าตาหล่อพยักหน้าให้กับลูกน้องคนสนิทเข้าไปเอาเงินสดหนึ่งล้านบาทให้กับคุณหญิงราตรีทันทีหลังจากนั้นหญิงสาววัยกลางคนที่ติดการพนันหอบเงินสดหนึ่งล้านบาทออกมาแลกเป็นชิปพร้อมกับเข้าวงการพนัน

"ทำไมนายถึงให้เงินคุณราตรีไปเป็นล้านเลยล่ะครับจริงๆแล้วบุคคลนี้เป็นหนี้มาหลายบ่อน" ในขณะที่เขานั้นดื่มไวน์และดูผู้คนที่หลงมัวเมาในการพนันอยู่ในห้องกระจกลับซึ่งด้านนอกไม่สามารถมองเห็นคนข้างในได้แต่เขานั้นสามารถมองเห็นพวกคนด้านนอกที่เล่นการพนันได้

สายตาของเจ้านายกวาดมองยังลูกน้องเขากระดกดื่มไวน์ในมือของตนเองจะหมดแก้วก่อนที่จะวางลง

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาพร้อมกับเสียงหัวเราะ

"ไม่มีอะไรหรอกแค่ได้ข่าวมาว่าลูกสาวของคุณหญิงราตรี..."

ในความคิดของเขากับรอยยิ้มบ่งบอกทางใบหน้านั้นไม่ต้องบอกลูกน้องคนสนิทของเขานั้นรู้ใจจึงหัวเราะขึ้นมา

"ฮ่าๆ นายของผมฉลาดมากเลย"

คุณหญิงราตรีเล่นการพนันโดยไม่สนใจว่าเอาเงินที่กู้มานั้นเล่นและในตอนนี้ดูเหมือนว่าเงินหนึ่งล้านบาทจะหายไปในพริบตา เขาพยายามที่จะให้ผู้จัดการบ่อนพามาหาเจ้านายหรือว่าเจ้าของเงินกู้อีกครั้งแต่ถูกปฏิเสธโดยที่ว่าเจ้าของเงินกู้นั้นกลับบ้านแล้ว

ตัดมาทางด้าน"ชามาร์"

เหนื่อยจากที่ทำงานเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับปลดเนกไทของตนเองออก เขาหยุดชะงักด้วยที่มีหญิงสาวหรือเรียกว่าที่ภรรยานั้นยังไม่นอน

"คุณยังไม่นอนอีกเหรอเหมย" เขายิ้มให้กับเธอผู้ที่ยังไม่ใช่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายเหมยเธอเป็นเพียงคนที่เขากำลังจะแต่งงานด้วยแต่เธอได้ย้ายมาอยู่ในบ้านหลังนี้

"จะนอนหลับได้ยังไงล่ะคะ...ก็คุณยังไม่กลับมาเลย เหนื่อยไหมคะหิวหรือเปล่าเดี๋ยวเหมยหาข้าวให้คุณทานนะคะ" ใบหน้าน้อยเต็มไปด้วยรอยยิ้มเธอเดินเข้ามาใกล้ๆ ชามาร์และจับแขนของเขา

ชามาร์ดึงมือของตัวเองออกขยับก้าวขาถอยหลังหนีซึ่งเขารู้สึกดีต่อเหมยแต่ยังไม่อยากเกินเลยจนกว่าจะได้แต่งงาน

"ขอโทษนะคะคือเหมยลืมตัว"

"ไม่เป็นอะไรหรอก...คุณก็รู้ว่าผมอยากแต่งงานก่อน"

"แต่การที่เหมยจับแขนของคุณถูกเนื้อต้องตัวคุณไม่ใช่ว่าเหมยต้องการที่จะมีเรื่องแบบนั้นนี่คะ" เธอมองหน้าของเขาพร้อมกับปฏิเสธในการกระทำของตัวเองว่าเธอนั้นไม่ได้คิดเรื่องนั้น

"ผู้ชายกับผู้หญิงที่อยู่บ้านหลังเดียวกันซึ่งใครๆ ก็คิดว่าเป็นผัวเมียกันแล้วแต่เราสองคนรู้ดี อีกอย่างเรายังไม่เคยมีอะไรกัน ผมอยากให้ถึงวันที่เราแต่งงานกันก่อน"

เหมยเธอพยักหน้าให้กับชามาร์เข้าใจในคำพูดของเขา

"เราไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะ พูดแล้วรู้สึกเขินแปลกๆ หลังจากที่เราแต่งงานกันเหมยสามารถมีลูกกับคุณได้เลยไหม คือความฝันของเหมยและความฝันของพี่'หมวย'คืออยากมีทายาท เหมยอยากมีลูกอยากมีผู้หญิงหน้าตาจะได้คล้ายเหมย"

หมวยเธอพูดเหมือนกับว่าละเมอเพ้อพบถึงใครบางคน

"อะอืม" รอยยิ้มของเขาเหมือนกับคนที่ฝืนไม่เต็มใจในสิ่งที่ตกลง

มาแล้วค่ะไรท์คนสวยมาแล้วฮ่าๆ ใครชอบหน่วงๆ หน่วงยันมดลูกมาทางนี้เลยค่ะนิยายอัพฟรีจนจบนะคะ ใครที่มาแล้วฝากกดใจ! (ช่วยไรท์ดันนิยายต่ายอันดับใหม่มาแรง) กดเพิ่มเข้าชั้นเอาไว้เพื่อที่จะได้ไม่พลาดนิยายในตอนต่อไป!

ที่สำคัญอย่าลืมกดติดตามช่องไรท์เพื่อที่จะได้รับการแจ้งเตือนเมื่อมีนิยายเรื่องต่อไปลงนะคะ ช่วยกดติดตามกันเยอะๆนะคะไรท์มีนิยายให้อ่านฟรีทุกๆเดือนไม่ขาดอย่างแน่นอน

​​​