Księżniczka i jej Niedźwiedziołak

Noc jest cicha, lekki wietrzyk wieje przez ziemię, unosząc luźny żwir i rdzawą trawę.

Codziennie napływają nowe wieści. Liczba ofiar śmiertelnych i liczba wrogich żołnierzy przekraczających granicę tylko rośnie w zastraszającym tempie.

To właśnie nad tym zastanawia się Eliana, siedząc na swoim balkonie i obserwując, jak smugi chmur przesuwają się nad księżycem w pełni. Jasny blask rozlewa się po niebie i maluje zamek jej ojca na bordowo.

Mała wieża, w której znajdują się jej komnaty, ma spalone zewnętrzne ściany. Zniszczony pałac otacza jałowa pustynia, która rozciąga się na mile poza małą wioską u jego podnóża. Eliana pamięta, kiedyś była to bujna i obfita kraina. Kiedy cały dzień zbierała jagody z matką. Teraz trawa leży w kępach, krzewy są spalone lub wyschnięte. Większość drzew jest ścięta, a pola, które kiedyś uprawiali rolnicy, są teraz nieurodzajne.

„Księżniczko Eliano, naprawdę powinnaś wejść do środka.”

Odwraca się, a jej falujące, złote włosy opadają z ramienia i kołyszą się na plecach. Uśmiecha się delikatnie do swojej starszej służącej.

„Selmo, dzisiejsza noc jest piękna. Od dawna nie mogłam cieszyć się takim wieczorem.” Podchodzi do Selmy, a jej jasnoniebieska sukienka kołysze się wokół niej. „Ta wojna zabrała tyle nie tylko nam, ale całemu krajowi.”

Służąca łagodnieje w swoim spojrzeniu, opuszczając ramiona. „Pani, jesteś bezpieczna w tych murach.”

Głośne pukanie rozlega się po komnacie i Selma podchodzi, by otworzyć drzwi. Młody, krzepki mężczyzna w zbroi ledwo mieści się w futrynie.

„Pani, król prosi o twoją obecność.”

„Dziękuję,” na jej ustach pojawia się mały uśmiech.

Żołnierz kłania się i znika w cieniach korytarza.

Eliana znajduje ojca w jego gabinecie. To tutaj spędza większość swojego dnia. Jego ramiona są opadnięte, a jego niegdyś idealnie ciemne włosy teraz szarzeją.

Ta wojna odbierze Elianie jej dziedzictwo, jeśli nie znajdą sposobu na pokonanie Króla Krite i jego synów.

„Ojcze,” ogłasza, podchodząc do jego boku.

Król Daniel Georgian spogląda znad pergaminu rozłożonego przed nim. Składają się na niego mapy i stare plany bitewne wyryte w zmiętym materiale. Obok jej ojca stoją dwaj żołnierze, wysokiej rangi generałowie. Kłaniają się, po czym cicho wychodzą.

Król prostuje plecy, krzywiąc się. „Mam ważne wieści do przekazania.”

Zwykle Eliana jest zapraszana do planowania bitew. Bycie najwyżej cenionym powiernikiem Króla daje jej możliwość wypowiedzenia się w prawie wszystkich sprawach. „Co się stało, ojcze?”

„Ta wojna wiele ze mnie wyssała. Krite zniszczył już połowę naszego kraju.” Głos jej ojca jest szorstki i chrapliwy. Ta rzeź trwa już od lat. Od śmierci jej matki.

Eliana delikatnie kładzie rękę na ramieniu króla. „Drein jest silny. Przezwyciężymy to, ojcze, wiem to.”

„Kraj Climont, którym rządzi Krite, może być mniejszy, ale ich żołnierze są szkoleni od młodych lat, specjalnie do wojny. Nie ma miejsca na słabość. Jeśli pozwolę, by ta wojna trwała dłużej, wszyscy nasi obywatele stracą domy lub zostaną wymordowani.” Jego ręce mocno zaciskają się na stole, czoło marszczy.

Eliana zastanawia się przez chwilę. „Co mamy zrobić?”

Król prostuje się i składa swoje duże ramiona. Odmawia spojrzenia córce w oczy, gdy mówi. „Książę Drake, trzeci syn Króla Krite, zaproponował rozwiązanie. Nie wspomniał jeszcze o tym Krite. To szansa na przezwyciężenie tej rzezi.”

Napięcie narasta w żołądku Eliany. Wie, że to nie będzie dobre. „Co się stało?”

Jej ojciec niemal szeptem mówi: „Zaaranżowane małżeństwo.”

Serce w piętach, Eliana chwieje się, gdy jej umysł staje się mglisty. „Ojcze, co zrobiłeś?” Dreszcz przerażenia przechodzi wzdłuż jej kręgosłupa.

Teraz patrzy na księżniczkę z góry, jego oczy są niezmienne. „Z twoimi rękami związanymi w małżeństwie, książę Drake dotrzyma umowy i zatrzyma wszystkie ataki na Drein. Pomoże naszej ojczyźnie odrodzić się.”

Eliana chce się śmiać. Krzyczeć. Chwycić króla za ramiona i potrząsnąć nim. Jak mógł zawrzeć taką umowę? Zwłaszcza bez konsultacji z nią. Nigdy wcześniej nie zrobił czegoś takiego. „Ojcze, czy naprawdę wierzysz, że książę Drake pomoże nam odbudować kraj? Najprawdopodobniej będzie chciał jedynie przejąć władzę, a ja jako jego żona, będziesz zmuszony się poddać.” Eliana zaciska szczęki, patrząc na ziemię. Gryzie słowa; co ma zrobić? Nie może sprzeciwić się rozkazom. W końcu to ojciec ma ostatnie słowo.

Jej matka zmusiła ojca do obietnicy, że nigdy nie wyda jej za mąż za obcego. Chciała prawdziwej miłości dla Eliany. By była szczęśliwa. To było jej jedyne życzenie, przynajmniej jedyne, które mogła złożyć przed swoją śmiercią.

„Bez jego pomocy zginiemy. Większość naszych ludzi już uciekła, tracąc wiarę w naszą władzę,” mówi cicho. Jego ciemne włosy są rozczochrane, a cera szarzeje. „Nasze szczęście nie ma znaczenia w oczach królestwa.”

„Sami straciliśmy wiarę w nasze umiejętności. Nie mamy siły, by kontynuować tak jak do tej pory.”

„Eliano, proszę, posłuchaj mnie. Tylko ten jeden raz.” Ojciec wyciąga do niej rękę, ale ona cofa się, obejmując się ramionami.

Wzdycha, nie wspominając, że zawsze go słucha i robi to, co prosi. „Jeśli naprawdę wierzysz, że to dla dobra naszego królestwa, zgodzę się na to.” Ukrywa pięści w fałdach sukni. Wbija paznokcie w dłonie, tak mocno, że ból osusza jej oczy.

„Dziękuję, moja droga.” Wyraz twarzy króla łagodnieje, opiera się o stół. „Drake naciskał mnie na odpowiedź, więc cieszę się, że ją dałaś. Natychmiast wyślemy wiadomość i wyjaśnimy, że przybędziesz tak szybko, jak to możliwe.”

Eliana zamyka oczy i walczy z napływającymi łzami. Próbuje dać mu uspokajający uśmiech, ale nie wie, czy jej się to udało.

Delikatnie kładzie ręce na jej ramionach, „Wiesz, że cię kocham, prawda?”

„Oczywiście, ojcze, i ja ciebie również.” Łzy błyszczą w jej oczach, ale cudownie udaje jej się powstrzymać je przed wylaniem.

Jeden z generałów z wcześniejszej rozmowy wpada do środka, jego zbroja dźwięczy w małym gabinecie, „Panie, mamy wieści z Pyrionu.”

Eliana odchrząkuje, zbierając się w sobie, „Pozwolę sobie odejść.”

Król tylko lekko przyjmuje jej uwagę, zwracając się do żołnierza, by wysłuchać raportu.

Eliana jest w oszołomieniu. Ma wyjść za mąż. Za obcego. Za ich wroga.

Kiedyś cieszyła się myślą, że będzie miała wybór. Być wolną, by kochać. To powszechne, że we wszystkich klasach społecznych rodzice wybierają partnera dla swojego dziecka. To było wyjątkowe, że jej matka się temu sprzeciwiła. Dlaczego, Eliana nigdy się nie dowie, ale to ją uszczęśliwiało.

Teraz to wszystko nie ma znaczenia. Ma wyjść za Drake'a. Samego diabła. Czy w ogóle przetrwa to małżeństwo?

Zaciskając usta, księżniczka szybko ociera zabłąkaną łzę z policzka. Cokolwiek ją czeka, odegra swoją rolę dla przyszłości ich królestwa. Dla ich ludzi. Jeśli to jej los, niech tak będzie.