Plan Geniusznych Dzieci: Przejęcie Imperium Miliardera Taty

Dwór Sterlingów, Srebrne Miasto - Pięć Lat Temu

John Sterling wpadł do gabinetu lekarskiego, trzymając w drżącej ręce raport medyczny. Za nim wbiegła Rose Sterling, jej twarz już wykrzywiona zmartwieniem. "Wyjaśnij to," zażądał, rzucając papiery na stół.

Irene Sterling czuła, jak jej świat wali się w gruzy. Rutynowe przedślubne badania lekarskie - wymagane przed jej nadchodzącym ślubem z Richardem Veinem, dziedzicem korporacji Vein - ujawniły coś niemożliwego. Co miało być tylko formalnością przed ich wysokoprofilowym ślubem, zamieniło się w jej najgorszy koszmar.

"Tato, nie rozumiem. To musi być jakaś pomyłka." Jej głos zamarł w gardle.

"Pomyłka?" głos Johna był lodowaty. "Jedyną pomyłką było myślenie, że kiedykolwiek będziesz godna nazwiska Sterling. W ciąży? A masz czelność twierdzić, że nigdy nie byłaś z Richardem?"

Rose wydała dramatyczny szloch, przyciskając dłoń do piersi. "Nigdy nie powinniśmy jej przyprowadzać z powrotem. Anna miała rację co do niej od początku!"

Z gabinetu na drugim piętrze, Anna Claire - dziewczyna, która przez dwadzieścia lat zajmowała miejsce Irene w rodzinie Sterlingów z powodu szpitalnej pomyłki - obserwowała z uśmiechem, jak życie jej adoptowanej siostry rozpada się na kawałki. Choć teraz była tylko adoptowaną córką Sterlingów, podczas gdy Irene była ich prawdziwą dziedziczką, Anna przez sześć miesięcy starannie chroniła swoją uprzywilejowaną pozycję. Teraz los podarował jej idealną broń.

"Przysięgam, nigdy..." protest Irene zanikł pod gniewem ojca.

"Dość!" głos Johna grzmiał przez pokój. "Mam dość twoich kłamstw. Najpierw spędzasz dwadzieścia lat z tymi pracownikami fast foodu, a teraz ten skandal? Rodzina Vein już odwołała zaręczyny. Wynoś się!"

Do wieczora wiadomość rozeszła się po kręgach towarzyskich Srebrnego Miasta jak pożar. Powiadomienia eksplodowały na telefonie Irene: "Dziedziczka Sterlingów w ciąży przed ślubem – Ojciec nieznany!" Nagłówki błyszczały na każdym serwisie informacyjnym i platformie społecznościowej, każdy ping był kolejnym gwoździem do trumny jej reputacji.

Ręce Irene instynktownie powędrowały do brzucha. "Tato, proszę..." Słowo brzmiało dziwnie na jej języku - nazywała go tak dopiero od sześciu miesięcy. Po dwudziestu latach z Claire'ami, wierząc, że są jej prawdziwymi rodzicami, odkrycie prawdziwej tożsamości wydawało się cudem. Teraz było koszmarem.

"Nie." głos Johna stał się niebezpiecznie niski. "Nie waż się więcej tak do mnie mówić. Irene Sterling, zabierz swoje bękarcie dziecko i wynoś się. Od dziś nie jesteś już moją córką!"

Jego słowa uderzyły ją jak fizyczny cios. Wszystko, co zyskała w ciągu ostatnich sześciu miesięcy - rodzina, tożsamość, miejsce w świecie - było jej odbierane.

Na górze, usta Anny wykrzywiły się w zadowolonym uśmiechu. Skandal umocni jej pozycję jako ulubionej córki Sterlingów, mimo że prawda o ich zamienionych tożsamościach wyszła na jaw sześć miesięcy temu. Co więcej, już krążyły plotki, że Richard Vein, były narzeczony jej siostry, teraz interesuje się samą Anną.

Nie mając dokąd pójść, Irene wróciła do skromnego domu na przedmieściach, gdzie dorastała. Miejsce, które było jej domem przez dwadzieścia lat, teraz wydawało się obce, jego znajome ściany zimne i nieprzyjazne. Pan i Pani Claire - pracownicy fast foodu, którzy wychowali ją jak własną córkę - nie mogli nawet spojrzeć jej w oczy.

"Nie jesteś już naszą córką," powiedziała Pani Claire, nerwowo bawiąc się fartuchem. "Jesteś teraz Sterlingiem. A w twoim stanie..." Machnęła nieokreślenie ręką w stronę brzucha Irene, jej twarz skrzywiła się z rozczarowania.

Pan Claire po prostu odwrócił się, sztywne ramiona. "Nie możemy ci pomóc. Co ludzie by pomyśleli? Przyniosłaś wystarczająco wstydu tej rodzinie."

Irena stała na ich progu, na tych samych schodach, na których żegnali ją sześć miesięcy temu, dumnie wysyłając swoją "córkę" do rodziny Sterlingów, by zajęła swoje należne miejsce. Teraz ci sami rodzice zamknęli drzwi przed jej twarzą, zostawiając ją naprawdę samą.

Ale los miał inne plany. Dwa dni później, gdy Irena siedziała w tanim motelu, zastanawiając się, co dalej, ktoś zapukał do jej drzwi. Otworzyła je i zobaczyła swojego dziadka — patriarchę rodziny Sterlingów — stojącego tam.

"Moja droga dziewczyno," powiedział, jego oczy pełne troski. Był jedynym, który okazał jej prawdziwą czułość od czasu jej powrotu do rodziny Sterlingów. Teraz, nawet w środku skandalu, pojawił się.

Wcisnął gruby kopertę w jej ręce. "To powinno wystarczyć, abyś wygodnie się urządziła w Kraju R do czasu narodzin dzieci. Zorganizowałem wszystko — mieszkanie, najlepszą opiekę medyczną."

"Dziadku, ja—" Jej głos się załamał.

"Nie płacz, moja droga." Ścisnął jej rękę. "Jesteś silniejsza, niż myślisz. A kiedy nadejdzie odpowiedni czas, wrócisz. Krwi Sterlingów w twoich żyłach nie można wiecznie zaprzeczać."

Prywatny Szpital, Kraj R - Siedem Miesięcy Później

Przestronny prywatny pokój szpitalny był wart każdej złotówki jej pozostałych pieniędzy. Przez mgłę zmęczenia i leków, Irena liczyła drobne palce i stopy w trzech egzemplarzach. Trzy doskonałe dzieci — dwóch chłopców i dziewczynka — wszystkie z jej ciemnymi włosami i dużymi oczami.

"Zupełnie niezwykłe," mruknął lekarz, robiąc notatki. "Naturalnie poczęte trojaczki są niezwykle rzadkie. A wszystkie trzy są wyjątkowo zdrowe."

Irena dotknęła każdej drobnej twarzy, zapamiętując ich cechy. "Aleks," szepnęła do pierwszego chłopca, który chwycił jej palec z zaskakującą siłą. "Łukasz," do jego brata, który już rozglądał się ciekawymi oczami. "I Lila," do swojej córki, której płacz brzmiał niemal muzycznie.

Byli jej. Jakiekolwiek tajemnice otaczały ich poczęcie, jakikolwiek skandal sprowadził ich na świat — byli jej.

Obecny Dzień - Pięć Lat Później

Sen znowu przyszedł podczas lotu. Irena poruszyła się w swoim miejscu w klasie biznesowej, obrazy żywe za zamkniętymi powiekami.

Szerokie, muskularne plecy oznaczone charakterystycznymi bliznami. Zapach drogiej wody kolońskiej. Uczucie gładkiej jedwabnej pościeli na jej skórze...

"Mamo? Mamo, wszystko w porządku? Miałaś zły sen?"

Zmartwiony głos Aleksa wyrwał ją z transu. Oczy jej najstarszego syna wyrażały troskę wykraczającą poza jego pięć lat. Obok niego Łukasz sięgał po przycisk wezwania, podczas gdy Lila przycisnęła małą rękę do jej czoła.

"Spocisz się, mamo! Jesteś chora?"

"Nie martw się, mamo. Jesteśmy tu z tobą!"

"Jestem w porządku, kochani." Przejechała ręką przez włosy, mrugając, aby pozbyć się obrazów.

Ale czy to naprawdę był tylko sen? Czy może wspomnienie próbujące się wydostać?

Z nieco ponad godziną pozostałą do końca lotu, Irena spojrzała na chmury. Minęło pięć lat od jej wyjazdu z Silver City w hańbie. Pięć lat budowania nowego życia, wychowywania swoich genialnych dzieci, udowadniania, że nie potrzebuje nazwiska Sterlingów, aby odnieść sukces.

Teraz wracała. List o jej dziadku leżał w jej torbie — jedynym członku rodziny, który w nią wierzył, który przez te wszystkie lata potajemnie ją wspierał.

Nie była już tą naiwną dziewczyną, która uciekła wstydząc się. Teraz była dr Joy, choć tę część swojej tożsamości trzymała w tajemnicy. Odnosząca sukcesy chirurg, powracająca, aby zmierzyć się z przeszłością — i może odkryć prawdę o tej tajemniczej nocy.

Wszystko czekało na nią w Silver City: Anna Claire nadal knująca, John Sterling nadal rządzący swoim imperium, i stary pan Sterling oczekujący jej powrotu.

Gra miała się zmienić, i tym razem Irena Sterling była gotowa.