

Lisia Alfy
Ms Nauti · Zakończone · 84.5k słów
Wstęp
Owszem, podoba mi się. Jego gładka odpowiedź odbijała się echem w jej zamglonych alkoholem myślach.
Zaledwie na kilka sekund spotkała wzrok tego gorącego nieznajomego w klubie, a już wiedziała, że za pięć dni zostanie przez niego zdobyta! Niegrzeczna lisica Myra spotyka dominującego Alfa Króla Sloana, a gra pokus jest gotowa do rozpoczęcia.
. . .
(Ta historia zawiera treści dla dorosłych, mocny język i opisowe sceny seksualne, które nie są odpowiednie dla osób poniżej osiemnastego [18] roku życia)
. . .
Wszelkie prawa zastrzeżone (c) Nauti.Bear (lipiec 2020)
Rozdział 1
Myra
„Tato,” Myra zawołała, zbiegając z sypialni, narzucając brązowy kardigan na białą koszulkę.
Przy drzwiach wejściowych walczyła z zakładaniem butów, wołając ponownie.
„Tato, jestem tak spóźniona...” Spojrzała na swoje odbicie w lustrze w przedpokoju, próbując związać swoje niesforne, kręcone włosy do połowy pleców w niedbały kok. Nałożyła trochę balsamu do ust i wysłała całus do swojego odbicia.
„Hej, tato, możesz??” Zaczęła pytać pustą kuchnię. W domu panowała złowroga cisza, więc przestawiła się na swoje wyostrzone zmysły; wszystko, co usłyszała, to delikatne brzęczenie lodówki i lekkie kapanie wody z kuchennego kranu.
„Cholera!” Wykrzyknęła, gdy zdała sobie sprawę, że nikogo nie ma w domu. Wyciągnęła telefon komórkowy i wybrała numer ojca, próbując jednocześnie włożyć dwie kromki chleba do tostera.
Odebrał po drugim sygnale. „Myra?”
„Tato, czemu mnie nie obudziłeś?” zapytała, dotykając dzbanka z kawą, żeby sprawdzić, jak ciepła jest jeszcze kawa.
„Jesteś jeszcze w domu?” Zdziwił się, „Przepraszam, kochanie, mieliśmy dostawę z samego rana i musiałem odebrać Benjiego,” wyjaśnił, a w tle słychać było głośne hałasy. „Poczekaj chwilę.”
„Tato... argh!!!”
Wyciągnęła swój ulubiony kubek termiczny i nalała do niego świeżą kawę.
„Kochanie, przepraszam, że cię nie obudziłem, ale jesteśmy teraz zajęci. Porozmawiamy później, dobrze?”
Klik
„Cholera, tato!” Przeklęła, patrząc na rozłączone połączenie. „Dwadzieścia jeden lat, bez samochodu i beznadziejna... to ja.”
Próbując uspokoić swoje pędzące, gorączkowe myśli, poczuła zapach przypalającego się tosta. Szybko go wyciągnęła, ciężko wzdychając, smarując go masłem. „Mam dwadzieścia minut przed rozpoczęciem zajęć, mogę się przebrać i pobiec... ale będę spocona i gorąca przez cały poranek. Może mogę zadzwonić po zastępstwo na rano i mieć leniwy poranek albo po prostu zadzwonić, że jestem chora.”
Oparła się o wyspę kuchenną, gryząc tosta, marnując czas na rozważanie różnych opcji. Nagle jej telefon zawibrował, a na ekranie pojawiło się imię Megan.
„Hej, suko.”
„Cześć, dziwko, potrzebujesz podwózki?” Megan zaśmiała się.
„Nie wiem, jak to czasami robisz... ale kocham cię teraz tak bardzo. Jak długo?” Zanim zdążyła dokończyć pytanie, klakson samochodu zabrzmiał z zewnątrz. „Już idę.”
„Nie potrzebujesz mężczyzny albo zabawki, żeby to osiągnąć?” Rzuciła złośliwie, a potem się rozłączyła.
Myra pokręciła głową, szybko chwyciła swoją torbę do pracy wiszącą przy drzwiach wejściowych i wybiegła z domu.
„Jesteś wybawicielką.” Myra przywitała się z ulgą, wsiadając do Range Rovera Megan. Pochyliła się nad konsolą środkową i pocałowała Megan w policzek.
Megan uśmiechnęła się, wrzucając bieg i wyjechała z podjazdu. „Możesz mi się odwdzięczyć, przychodząc dzisiaj do klubu.”
Myra próbowała uniknąć prośby, zmieniając temat. „Jeśli dzisiaj pracujesz, to jak to się stało, że jesteś na nogach o tej nieludzkiej godzinie?” Myra zażartowała, spoglądając na swoją najlepszą przyjaciółkę. Zauważyła, że Megan nie miała na sobie makijażu tego poranka, a jej naturalna, jasna oliwkowa skóra lśniła w porannym słońcu. Miała swoje czarne jak smoła włosy związane w wysoki kucyk, a okulary przeciwsłoneczne odgarniały jej grzywkę z twarzy.
"Tata zapomniał swojego lunchu; rozmawiałam z nim przez telefon, kiedy twój tata mówił do ciebie. Pomyślałam więc, zagrajmy dobrego Samarytanina, a może uda mi się namówić ją, żeby wyszła dzisiaj wieczorem." Megan uśmiechnęła się, zauważając, że Myra próbuje unikać tematu.
"Namówić to dobre słowo."
"Poza tym, stolarnia Gallaghera dostarcza do domu Jamisonów, a te wilki mogłyby mnie schrupać w każdej chwili." Megan westchnęła marzycielsko.
Myra uśmiechnęła się złośliwie do Megan. "Myślałam, że to Baron Anderson cię teraz chrupie? Czy to nie dlatego nie może znaleźć części do mojego Jeepa?"
"Hej, dziewczyna potrzebuje różnorodności... i to nie moja wina, że nie potrafi robić dwóch rzeczy naraz."
"Dziewczyna potrzebuje pasa cnoty..." Myra mruknęła pod nosem.
"Ale mam ciebie."
Myra udawała zaskoczenie, "Suka."
Wkrótce zapadła między nimi wygodna cisza, gdy muzyka z iPhone'a Megan grała przez głośniki samochodu. Myra uśmiechnęła się do siebie, myśląc o ich przyjaźni.
Megan była jej najlepszą przyjaciółką od dziesiątego roku życia, kiedy jej ojciec zaczął pracować dla stolarni Gallaghera. Oboje rodzice Megan są zmiennokształtnymi wołami, jednak Megan była adoptowana i była w pełni człowiekiem.
Razem z Myrielle, starszą bliźniaczką Myry, były trójką muszkieterów, zawsze wpadających w kłopoty, zarówno w szkole, jak i poza nią. Kiedy dorosły, Myrielle poszła na studia z rachunkowości, podczas gdy Megan i Myra zdecydowały się studiować pedagogikę. Myra ukończyła swoje szkolenie i teraz była nauczycielką drugiej klasy, podczas gdy Megan rzuciła studia pod koniec drugiego roku. Odkryła, że taniec przynosi więcej pieniędzy, a nocne godziny uwalniają jej dni.
"Jak tam Myrielle?"
"Ciężarna i wygląda coraz bardziej jak wyrzucona na brzeg wieloryb... po szkole idę ją odwiedzić i zabrać jej trochę zakupów."
"Zamężna i ciężarna. To przerażające, ale znalazła sobie przystojniaka, więc kto mógłby ją winić."
"Zapomnij o wilkach Jamisonów, które mogłyby cię schrupać... Myrielle pierwsza by cię zjadła, gdyby usłyszała, że tak mówisz o Benjim."
"Tak, tak... partnerzy mogą być obsesyjni i ochronni. Może jestem człowiekiem, ale mama i tata nauczyli mnie, jak zachowywać się w towarzystwie sparowanych par." Megan powiedziała od niechcenia, skręcając w ulicę, przy której znajdowała się szkoła Myry.
"Jesteśmy na miejscu... z trzema minutami w zapasie." Skomentowała, parkując na szkolnym podwórku.
Na terenie szkoły było pełno dzieci w różnym wieku, a także kilku rodziców i nauczycieli nadzorujących je przed pierwszym dzwonkiem.
"Dzięki, kochana. Jesteś moją bohaterką."
"Nie ma sprawy. W duchu dobrego Samarytanina, myślę, że po drodze do taty zahaczę o warsztat Frankiego i poproszę ich, żeby przyspieszyli z tą częścią do twojego Jeepa."
"Po prostu powiedz, że masz ochotę, żeby Baron cię podrapał." Myra westchnęła, zbierając swoje rzeczy. "Przynajmniej jedna z nas byłaby obsłużona."
"Z tymi wszystkimi eufemizmami na seks, jak myślisz?" Megan mrugnęła.
"Idź podrap się, kochana."
"Och, zrobię to. Miłego dnia, panno Myro... i zadzwoń do mnie, zanim wyjdziesz od Myrielle."
Pocałowały się na odległość, gdy zabrzmiał pierwszy dzwonek.
Ostatnie Rozdziały
#45 Epilog
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#44 Rozdział czterdziesty czwarty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#43 Rozdział czterdziesty trzeci
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#42 Rozdział czterdziesty drugi
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#41 Rozdział czterdziesty pierwszy
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#40 Rozdział czterdziesty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#39 Rozdział trzydziesty dziewiąty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#38 Rozdział trzydziesty ósmy
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#37 Rozdział trzydziesty siódmy
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#36 Rozdział trzydziesty szósty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Rozwiedź się ze mną, zanim śmierć mnie zabierze, CEO
Moja ręka instynktownie powędrowała do brzucha. "Więc... naprawdę go nie ma?"
"Twoje osłabione przez raka ciało nie jest w stanie utrzymać ciąży. Musimy ją zakończyć, i to szybko," powiedział lekarz.
Po operacji ON się pojawił. "Audrey Sinclair! Jak śmiesz podejmować taką decyzję bez konsultacji ze mną?"
Chciałam wylać swój ból, poczuć jego objęcia. Ale kiedy zobaczyłam KOBIETĘ obok niego, zrezygnowałam.
Bez wahania odszedł z tą "delikatną" kobietą. Takiej czułości nigdy nie zaznałam.
Jednak już mi to nie przeszkadza, bo nie mam nic - mojego dziecka, mojej miłości, a nawet... mojego życia.
Audrey Sinclair, biedna kobieta, zakochała się w mężczyźnie, w którym nie powinna. Blake Parker, najpotężniejszy miliarder w Nowym Jorku, ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć - pieniądze, władzę, wpływy - ale jednej rzeczy nie ma: nie kocha jej.
Pięć lat jednostronnej miłości. Trzy lata potajemnego małżeństwa. Diagnoza, która pozostawia jej trzy miesiące życia.
Kiedy hollywoodzka gwiazda wraca z Europy, Audrey Sinclair wie, że nadszedł czas, by zakończyć swoje bezmiłosne małżeństwo. Ale nie rozumie - skoro jej nie kocha, dlaczego odmówił, gdy zaproponowała rozwód? Dlaczego torturuje ją w ostatnich trzech miesiącach jej życia?
Czas ucieka jak piasek przez klepsydrę, a Audrey musi wybrać: umrzeć jako pani Parker, czy przeżyć swoje ostatnie dni w wolności.
Odkupienie Byłej Żony: Odrodzona Miłość
Ból mojej nieślubnej ciąży jest raną, o której nigdy nie mogę mówić, ponieważ ojciec dziecka zniknął bez śladu. Kiedy byłam na skraju życia, Henry pojawił się, oferując mi dom i obiecując, że będzie traktował moje dziecko bez ojca jak swoje własne.
Zawsze byłam mu wdzięczna za uratowanie mnie tamtego dnia, dlatego znosiłam upokorzenie tego nierównego małżeństwa tak długo.
Ale wszystko zmieniło się, gdy jego dawna miłość, Isabella Scott, wróciła.
Teraz jestem gotowa podpisać papiery rozwodowe, ale Henry żąda dziesięciu milionów dolarów jako cenę za moją wolność - sumę, której nigdy nie uda mi się zebrać.
Spojrzałam mu w oczy i powiedziałam zimno: "Dziesięć milionów dolarów za zakup twojego serca."
Henry, najpotężniejszy spadkobierca na Wall Street, jest byłym pacjentem kardiologicznym. Nigdy nie podejrzewałby, że jego tak zwana haniebna eks-żona zorganizowała bijące serce w jego piersi.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Nie odzyskasz mnie z powrotem
W dniu, w którym poślubił swoją pierwszą miłość, Aurelia miała wypadek samochodowy, a bliźnięta w jej łonie przestały mieć bicie serca.
Od tego momentu zmieniła wszystkie swoje dane kontaktowe i całkowicie zniknęła z jego życia.
Później Nathaniel porzucił swoją nową żonę i szukał na całym świecie kobiety o imieniu Aurelia.
W dniu, w którym się spotkali, zablokował ją w jej samochodzie i błagał: "Aurelia, proszę, daj mi jeszcze jedną szansę!"
(Gorąco polecam wciągającą książkę, której nie mogłam odłożyć przez trzy dni i noce. Jest niesamowicie angażująca i warto ją przeczytać. Tytuł książki to "Łatwy rozwód, trudne ponowne małżeństwo". Można ją znaleźć, wpisując tytuł w wyszukiwarkę.)
Blizny
Amelie zawsze pragnęła prowadzić proste życie, z dala od blasku reflektorów związanych z jej alfą rodowodem. Czuła, że to osiągnęła, gdy znalazła swojego pierwszego partnera. Po latach razem, jej partner okazał się nie być tym, za kogo się podawał. Amelie jest zmuszona przeprowadzić Rytuał Odrzucenia, aby poczuć się wolna. Jej wolność ma swoją cenę, jedną z nich jest brzydka czarna blizna.
"Nic! Nic nie ma! Przywróćcie ją!" krzyczę z całych sił. Wiedziałam, zanim cokolwiek powiedział. Czułam, jak w moim sercu mówiła do widzenia i odchodziła. W tym momencie niewyobrażalny ból promieniował do mojego rdzenia.
Alpha Gideon Alios traci swoją partnerkę w dniu, który powinien być najszczęśliwszym w jego życiu, narodzinach jego bliźniaczek. Gideon nie ma czasu na żałobę, pozostawiony bez partnerki, samotny, i jako nowo upieczony ojciec dwóch niemowląt. Gideon nigdy nie pokazuje swojego smutku, ponieważ byłoby to oznaką słabości, a on jest Alfą Straży Durit, armii i ramienia śledczego Rady; nie ma czasu na słabość.
Amelie Ashwood i Gideon Alios to dwoje złamanych wilkołaków, których los połączył. Czy to ich druga szansa na miłość, czy może pierwsza? Gdy ci dwaj przeznaczeni partnerzy zbliżają się do siebie, wokół nich ożywają złowrogie intrygi. Jak zjednoczą się, aby chronić to, co uważają za najcenniejsze?
Zrujnowana: Zawsze będziesz moja.
"Kurwa", nie mogłam powstrzymać krzyku.
"Musisz nauczyć się być posłuszna" - powiedział, ciągle się we mnie wbijając. Gdy poczułam jego ręce na moim łechtaczce, moje ciało zadrżało.
"Asher, proszę, to za dużo".
"Nie. Gdybym naprawdę chciał cię ukarać, dałbym ci całego siebie" - powiedział do mojego ucha, a całe moje ciało zamarło. Nagle się poruszył i znów stałam. Ten człowiek był szalony.
Poczułam go za sobą. "Dziesięć batów za nieposłuszeństwo" - powiedział.
"Asher, proszę".
"Nie". Jego głos był zimny i pozbawiony emocji.
Asher był tym, czego chciałam, czego naprawdę pragnęłam, aż było za późno. Sierota nigdy nie powinna zakochiwać się w kimś poza swoim zasięgiem. Myślałam, że kochanie go było właściwą rzeczą, dopóki nie ujawnił swojej prawdziwej tożsamości i mnie zrujnował. Byłam zrujnowana dla wszystkich innych. Nadal czułam jego dotyk, jakby był wyryty w mojej skórze. Starałam się go unikać, ale los nie pozwalał na to.
Sterlingowie byli najpotężniejsi w Havenwood, a Dorian Sterling był poza zasięgiem.
Jako sierota trudno jest przyjąć, że ktoś się tobą interesuje, ale gdy okazuje się, że są to ludzie bogaci i wpływowi, wybrałam inną drogę i uciekłam, ale ucieczka doprowadziła mnie z powrotem do miejsca, które unikałam, i osoby, którą unikałam.
Asher i Dorian Sterling, jedno i to samo. Gdy pojawiła się jego pierwsza miłość, wraz ze wszystkimi, którzy chcieli mnie zniszczyć, modliłam się, żeby mógł mnie ochronić.
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Tron Wilków
Jego odrzucenie uderzyło mnie natychmiast.
Nie mogłam oddychać, nie mogłam złapać tchu, gdy moja klatka piersiowa unosiła się i opadała, a żołądek skręcał się, nie mogłam się pozbierać, patrząc, jak jego samochód pędzi w dół podjazdu, oddalając się ode mnie.
Nie mogłam nawet pocieszyć mojej wilczycy, natychmiast wycofała się na tyły mojego umysłu, uniemożliwiając mi rozmowę z nią.
Czułam, jak moje usta drżą, a twarz marszczy się, gdy próbowałam się pozbierać, ale bezskutecznie.
Minęły tygodnie od ostatniego spotkania z Toreyem, a moje serce zdawało się łamać coraz bardziej z każdym dniem.
Ale ostatnio odkryłam, że jestem w ciąży.
Ciąże wilkołaków były znacznie krótsze niż u ludzi. Z Toreyem będącym Alfą, czas skracał się do czterech miesięcy, podczas gdy u Bety trwałoby to pięć, Trzeci w Dowództwie sześć, a u zwykłego wilka między siedem a osiem miesięcy.
Zgodnie z sugestią, udałam się do łóżka, z głową pełną pytań i rozmyślań. Jutro miało być intensywne, czekało mnie wiele decyzji do podjęcia.
Dla osób powyżej 18 roku życia.---Dwoje nastolatków, impreza i nieomylny towarzysz.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.