Błyskawiczne Małżeństwo dla Przetrwania

Był późny wrzesień w Sunrise City, a słońce prażyło.

Quinn Sullivan stała u wejścia do Unitu 1, Budynku 6, Willow Creek Estates, wpatrując się w akt małżeństwa, który trzymała w ręku. Jej twarz była poważna, a oczy pełne emocji.

„No cóż, jesteśmy teraz małżeństwem. To było najlepsze, a może i jedyne, rozwiązanie obecnego kryzysu.” Westchnęła i wsiadła do windy na 16. piętro. Gdy tylko drzwi się otworzyły, usłyszała głośny krzyk.

„Jake! Jeśli dziś pozwolisz komuś zabrać moją córkę, zabiję cię!”

„Mamo, co ty robisz?”

W pokoju 1603 kobieta wymachiwała nożem kuchennym w stronę mężczyzny trzymającego butelkę alkoholu, jego twarz była pokryta zarostem, a włosy niechlujne.

Kobieta to była mama Quinn, Emily Sullivan. Mężczyzna to jej ojczym, Jake Sherman.

„Quinn, wynoś się stąd. Ten drań chce cię oddać temu zboczeńcowi Danielowi.”

Serce Quinn zabiło szybciej. Odwróciła się, aby nacisnąć przycisk windy.

W następnym momencie, wcześniej pijany i zataczający się Jake rzucił się na nią, ciągnąc ją z powrotem do mieszkania za włosy.

Drzwi zatrzasnęły się, a on rzucił ją na bok jak pustą butelkę, podnosząc z podłogi taśmę.

„Ty niewdzięczna smarkulo! Może nie jestem twoim prawdziwym ojcem, ale cię wychowałem. A tak mi się odwdzięczasz?”

„Nie dotykaj mnie!” krzyknęła Quinn.

„Nie dotykaj mojej córki!” krzyknęła Emily.

Emily rzuciła się do przodu, ale Jake uderzył ją, a ona uderzyła o ścianę i zemdlała.

Quinn próbowała się ruszyć, ale Jake złapał ją i związał jej ręce i nogi taśmą.

Poirytowany jej krzykami, owinął jej usta taśmą kilka razy.

Widząc, jak pełznie w stronę Emily jak gąsienica, w końcu uśmiechnął się i klasnął w ręce.

„Poświęciłem tyle, żeby cię wychować! Teraz, gdy jesteś jeszcze coś warta, skorzystaj z tego. Za kilka lat będziesz bezwartościowa.”

Poszedł do kuchni, wziął piwo i paczkę chipsów, usiadł, kładąc nogę na stołku. Wziął kilka łyków piwa i wyciągnął telefon, naciskając przycisk głośnika.

„Jake, masz pieniądze, czy sprzedajesz mi swoją córkę?”

Oczy Quinn rozszerzyły się na dźwięk głosu.

Mieszkali w slumsach. Rząd przejął wioskę na potrzeby budowy drogi i zbudował małą społeczność na obrzeżach miasta dla mieszkańców wioski. Daniel Wilson był miejscowym bandytą i łobuzem.

Bez obecności służb porządkowych, Daniel często sprawiał kłopoty.

Kasyno Slum Luck było jego miejscem, gdzie oddawał się piciu, hazardowi i gorszym rzeczom. Pożyczał też pieniądze.

W zeszłym miesiącu, Quinn słyszała plotki od plotkujących kobiet. Kilka dni temu dostała zdjęcie pokazujące dług hazardowy Jake'a i weksel, który podpisał.

Jeśli Jake nie mógłby zapłacić, ona musiałaby. Plotki były prawdziwe; Jake chciał oddać ją Danielowi, aby spłacić dług.

„Daniel, jak możesz tak mówić do swojego przyszłego teścia? Mam moją córkę pod kontrolą. Myślę, że nasza poprzednia umowa nie była uczciwa. Jest najpiękniejszą dziewczyną w okolicy. Jest warta więcej pieniędzy!”

Nawet przez telefon, Quinn mogła niemal wyobrazić sobie lubieżny wyraz twarzy Daniela w tej chwili, jak pociera ręce i praktycznie ślini się.

W liceum Quinn miała spięcie z pijanym Danielem po lekcjach. Gdyby Emily się nie pojawiła, mogła zostać porwana i zgwałcona tej nocy.

„Haha! Jake, możemy coś załatwić. Co powiesz na to – wymażę ci te sześćdziesiąt tysięcy, które mi jesteś winien, i dorzucę jeszcze sześć tysięcy. Umowa?”

„Umowa! Jestem człowiekiem słowa. Przyjeżdżaj szybko. Będę jej pilnował, żeby znowu nie uciekła.”

„Jestem w drodze.”

Rozmowa się zakończyła. Quinn, pogrążona w rozpaczy, osunęła się na kolana, szlochając niekontrolowanie. Odwróciła się do Jake'a, kłaniając się raz po raz, błagając o litość.

Ale on był niewzruszony, już marząc o tym, jak wyda te sześć tysięcy dolarów.

Czoło Quinn krwawiło od uderzeń.

Dziesięć minut minęło jak z bicza strzelił. Ludzie Daniela jeszcze nie wyszli z windy, gdy on krzyknął: „Jake, jestem tutaj. Otwórz.”

Drzwi się rozwarły, ukazując Daniela z teczką i dużym brzuchem.

Natychmiast zauważył Quinn, a jego oczy błysnęły chciwością.

„Wiedziałem. Jake, twoja córka staje się coraz ładniejsza! Co powiesz na dodatkowy tysiąc, a może teraz zrobi mi laskę?”

Jake spojrzał na Emily leżącą na podłodze. „Daniel, jeśli nie boisz się, że ta wariatka obudzi się w połowie i odetnie ci twoje małe genitalia nożem, to proszę bardzo.”

„Sama myśl o tym jest ekscytująca.”

Ale widząc krwawiące czoło Emily, Daniel zrezygnował z tego pomysłu. Otworzył teczkę, wyciągnął stos gotówki i weksel, i podał je Jake'owi.

„Jake, gdybyś miał więcej córek, pławiłbyś się w kasie.”

Potem zwrócił się do swoich ludzi i warknął: „Wy idioci! Szybko, zabierzcie ją do mojego miejsca.”

W rękach czterech dorosłych mężczyzn, Quinn mogła tylko bezradnie patrzeć, jak wynoszą ją z domu.

W windzie Daniel zerwał taśmę z jej ust.

„Kochanie, wydajesz się chętna. Kiedy wrócimy, sprawię, że poczujesz się niesamowicie.”

„Daniel, to jest nielegalne. Puść mnie, a udam, że nic się nie stało. W przeciwnym razie pójdę do sądu i sprawię, że trafisz do więzienia.”

Daniel zaśmiał się, przykucnął i wziął głęboki wdech z zamkniętymi oczami.

„Pachniesz tak dobrze, nic dziwnego, że jesteś dziewicą. Możesz mnie pozwać po tym, jak się zabawię.”

Quinn odwróciła głowę.

„Daniel, jestem już mężatką. Nie boisz się, że mój mąż cię dopadnie? Jeśli mnie dotkniesz, na pewno odetnie ci rękę.”

Daniel spojrzał na swoich ludzi.

„Słyszeliście to? Ktoś chce odciąć mi rękę!”

Jego twarz nagle się wykrzywiła, i mocno chwycił jej podbródek, sprawiając, że Quinn skrzywiła się z bólu, jej głowa zwrócona w stronę złowieszczego uśmiechu Daniela.

„Może nie wiesz, ale najbardziej lubię cudze żony! W ten sposób mogę się nimi po prostu cieszyć, rozumiesz?”

W tym momencie drzwi windy się otworzyły. Podał teczkę swoim ludziom, przerzucił Quinn przez ramię i bez wahania uderzył ją w pośladki.

„Lubię, gdy się szarpiesz. Upewnij się, że będziesz głośno krzyczeć później, bo inaczej będę rozczarowany.”

Jeden z jego ludzi podszedł i otworzył drzwi furgonetki.

Łzy Quinn płynęły nieprzerwanie. Nagle dostrzegła samochód, który widziała niedawno, i krzyknęła głośno: „Kochanie, pomóż!”