

Powracająca Luna
Laurie · Zakończone · 225.6k słów
Wstęp
Laura wpatrywała się w mężczyznę, który krzyczał przed nią – jej męża i księcia królestwa. Zrobiła wszystko, co mogła, aby stać się dobrą luną, ale książę i tak ją porzucił. Bo nie była jego wybranką.
Aż do chwili swojej śmierci Laura nie wiedziała, gdzie jest jej prawdziwy partner... Bogini Księżyca zlitowała się nad nią i dała jej drugie życie.
Teraz nie jest już Luną Laurą, lecz Laurel Miller, piękną siedemnastoletnią dziewczyną ze wsi, która jest szczęśliwa i wolna, by cieszyć się życiem.
W dniu, gdy królestwo wilkołaków pokonuje wampiry, wspina się na drzewa, aby zobaczyć triumfującą armię, i w jej polu widzenia pojawia się mężczyzna o boskim wyglądzie.
Jej wybranek.
Król królestwa wilkołaków i niepokonany bóg wojny: Adolph Raymond – a także jej teść, którego nigdy nie poznała.
„Czy pójdziesz ze mną i zostaniesz moją żoną i luną?”
Czy pójdzie?
Rozdział 1
Nie było czasu do stracenia.
Sarah podniosła spódnice i pobiegła przez sad na zewnątrz zamku Cynthia, aby znaleźć Laurę. Odkąd żona króla zmarła lata temu, pozycja luny była nieobsadzona. Książę Bazyli poślubił Laurę, aby wypełnić tę rolę i pomóc zarządzać królestwem, podczas gdy król Adolf prowadził wojnę z wampirami.
Wielu było sceptycznych wobec Laury z powodu jej pochodzenia, ale Sarah wiernie jej służyła od momentu jej mianowania. W jej opinii, poślubienie Laury było jedyną rzeczą, którą książę Bazyli kiedykolwiek zrobił dobrze.
Teraz zrobił to.
Przyspieszyła kroku. Musiała powiedzieć Laurze, ostrzec ją jakoś i pomóc jej się przygotować. Może Laura znajdzie sposób, jeśli tylko będzie miała wystarczająco dużo czasu.
„Moja Luno?! Luno Lauro, gdzie jesteś?”
Sarah poślizgnęła się i prawie wpadła na drzewo, gdy znalazła Laurę na drabinie w sadzie, nadzorującą zbiór świeżych owoców.
„Luno Lauro, dzięki Bogu, znalazłam cię! Książę Bazyli, on--”
„Spokojnie, Sarah.” Laura zeszła z drabiny. „Nie martwię się teraz o Bazylego. Muszę upewnić się, że te owoce i warzywa dotrą bezpiecznie na granicę.”
„Nie musisz robić tego sama! Dlaczego nie powierzyć tego ludzkim kupcom? Jesteś naszą Najczcigodniejszą Luną.”
Laura pokręciła głową, „Teraz, gdy król walczy z wampirami na granicy, czas jest kluczowy. Nie możemy pozwolić wrogowi na żadną okazję do zatrucia jedzenia. Nawet jeśli Bazyli jest przeciwko temu...” Zatrzymała się z gorzkim śmiechem i niechętnym uśmiechem na twarzy. „Jaki jest sens tak ciężko pracować?”
„Książę Bazyli organizuje bankiet w pałacu, zapraszając wszystkich szlachciców--”
„Co?!”
Laura odwróciła się, jej szara sukienka zawirowała wokół niej, gdy pobiegła z powrotem w stronę zamku. Sarah podążyła za nią, mając nadzieję dokończyć wyjaśnienia lub przynajmniej przygotować ją na spotkanie z szlachtą.
„Moja Luno, zaczekaj!”
Muzyka wypełniała powietrze. Zapach świeżego wina i pieczonego mięsa unosił się z sali wraz z śmiechem. Służący spędzili cały poranek na szorowaniu i polerowaniu wystawnej sali, aż każdy kawałek złota i każdy kryształ błyszczał z wielkim luksusem, jaki miał zamek Cynthia.
Laura stała tuż za marmurową ścieżką prowadzącą do sali balowej przez ogrody, drżąc z wściekłości.
„Jak on mógł…”
Ich król, ojciec Bazylego, prowadził swoich żołnierzy na granicy, walcząc o ich życie i wolność każdego wilka w jego królestwie, a Bazyli marnował pieniądze i cenne jedzenie na tak wystawny bankiet.
Gdyby wiedziała wcześniej, mogłaby to zatrzymać, zanim się zaczęło, ale goście już przybyli, a orkiestra grała. Poczuła ukłucie dumy za to, że była tak poza obiegiem.
Przez kilka chwil obserwowała, jak wirują na parkiecie, ozdobieni w biżuterię i jedwabie. Uszy każdej kobiety błyszczały klejnotami, a buty każdego mężczyzny lśniły świeżym połyskiem.
„Moja Luno, proszę, chodźmy…”
Jeden z szlachciców odwrócił się i spojrzał na nią z pogardą, zamrażając Laurę w miejscu i przypominając jej, jak wyglądało jej życie, gdy była częścią stada Szmaragdowego Zmierzchu, będąc jedną z wielu. Przypomniało jej to również o lekceważeniu Bazylego wobec niej i jej wysiłków.
Była luną, a jednak nawet szlachta jej nie szanowała.
Jej wzrok opadł. Z przerażeniem przypomniała sobie, że nadal miała na sobie prostą szarą sukienkę, poplamioną trawą i błotem od pracy. Była luną królestwa. Nie mogła być widziana na szlacheckim wydarzeniu ubrana jak chłopka! Szybko odwróciła się, aby uciec, zanim ktoś ją zobaczy lub rozpozna, ale zatrzymał ją znajomy, zimny głos.
„Co za szkarada,” wycedził. Zadrżała na jego zimny ton, ociekający sarkazmem i obrzydzeniem. „Co ty masz na sobie? Jak mogłaś przynieść takie wstyd królestwu, ubierając się w ten sposób?”
Przez chwilę zastanawiała się nad kontynuowaniem ucieczki, ale szlachcice w pobliżu już zaczęli szeptać, chichotać. Mogła sobie wyobrazić ich szydercze twarze i to, co by powiedzieli, gdyby teraz uciekła. Wyprostowała kręgosłup i odwróciła się, aby stawić mu czoła, ale widok kobiety na ramieniu Bazylego uderzył ją jak sztylet w serce.
Bazyli był tak przystojny jak jego ojciec i młody. Jego ciemne oczy były zimne na jego twarzy, ale tylko podkreślały jego surowe rysy. Nawet jego wyniosły uśmiech wydawał się stworzony przez boginię, aby kusić. Wilczyca na jego ramieniu była ubrana w jedwabie i klejnoty, które Laura powinna była nosić. W rzeczywistości, Delia miała na sobie jedną z jej sukienek i zestaw biżuterii, który król podarował jej rok wcześniej. Jej twarz zapłonęła, widząc ją w swoich ubraniach.
Wyglądali razem tak pięknie, a Laura nigdy nie czuła się tak nie na miejscu. Nie sądziła, że kiedykolwiek mogłaby poczuć się tak zwyczajna i niegodna, jak w tej chwili.
To wszystko była jej wina.
Delia została znaleziona przez patrol w lesie poza Cesarskim Miastem pół miesiąca temu. Ranna i pozornie bezradna, twierdziła, że pochodzi z bardzo odległego stada i została zaatakowana przez łotrów na obrzeżach. Błagała o schronienie w cesarskim mieście. Bazyli zlitował się nad biedną dziewczyną i przyprowadził ją do zamku, ale jak mogli stać się tak bliscy tak szybko?
Jak mogła nie zauważyć, że kobieta wkrada się tam, gdzie powinna być Laura?
Prawie się zaśmiała. Była tak zajęta wypełnianiem obowiązków luny, że nie była dobrą żoną, a Bazyli po prostu znalazł coś w rodzaju zastępstwa.
Szlachcice pochylili się w łuku, obserwując rozwijającą się scenę. Upokorzenie skręcało jej żołądek, a rozpacz zaczęła wypełniać jej pierś i ściskać serce. Była jego żoną, jego towarzyszką i służyła królestwu jako luna. Jak mógł mieć Delię na ramieniu tak dumnie przed dworem? Jak mógł ją tak upokorzyć? Czy nie było ani chwili zastanowienia nad nią?
Odsunęła tę myśl i wyprostowała kręgosłup. Bez względu na wszystko, była luną. Jej duma i obowiązek musiały być na pierwszym miejscu.
„Jesteśmy w środku wojny. Dlaczego organizujesz tak wystawne przyjęcie?”
Szlachcic westchnął, a to rozeszło się po pobliskich gościach.
Oczy Bazylego stwardniały, gdy obnażył zęby, „Myślisz o sobie zbyt wiele, by zadać mi takie pytanie. To moje prawo robić, co mi się podoba w moim zamku.”
„Ale jestem twoją luną. Rządzimy tym królestwem i zamkiem razem, gdy król jest na granicy. Mam pełne prawo wiedzieć. Nasza armia wciąż walczy z wampirami. Nie możemy sobie pozwolić na wydawanie tylu pieniędzy--”
„Nie urodziłaś się, by być luną!” Bazyli krzyknął gniewnie, „Pozwoliłem ci pełnić tę rolę do tej pory. Jak śmiesz mówić mi, co mam robić!”
Delia objęła Bazylego, mówiąc cicho, „Proszę, mój Książę. Pomyśl o gościach…”
Furia Bazylego zniknęła, gdy zwrócił się do Delii. Jego oczy były miękkie, a uśmiech słodki. To skręcało Laurze żołądek. Czy wilczyca z nieznanego stada naprawdę mogła być od niej lepsza?
„Oczywiście, moja miłości. Tak mądre słowa. Naprawdę, jesteś tą jedyną.” Odwrócił się, by spojrzeć na Laurę z gniewem. Zadrżała na widok złości w jego oczach. „Spójrz na siebie. Jesteś bardziej jak służąca zamku niż moja luna. Nie wspominaj mi o problemach budżetowych. Wszyscy wiedzą, że wydajesz więcej pieniędzy na bezużyteczne projekty. Gdybym był tobą, wstydziłbym się pokazać!”
Wszystko, co robiła, było dla królestwa, dla Bazylego. Jak mógł tego nie dostrzegać?
„Ja-ja tylko--”
„Jesteś niczym.”
Laura opuściła głowę. Wiedziała to. Bazyli nie musiał jej tego mówić, a jednak starała się wznieść ponad to. Trzy lata ciężkiej pracy nie przyniosły nic.
Czy kiedykolwiek to coś znaczyło?
„Chociaż cieszę się, że pokazałaś swoją nędzną twarz i oszczędziłaś mi kłopotu z jej sprowadzeniem.” Bazyli uniósł nos, „Przygotuj się do wyjazdu natychmiast. Wkrótce ogłoszę Delię moją towarzyszką i tą, którą będę kochał do końca życia.”
Laura zamarła, jej oczy rozszerzyły się, gdy jej najgorszy koszmar stał się rzeczywistością. Wyjechać? Bazyli kochał Delię? Wiedziała, że nigdy nie było miłości między nimi. Wiedziała, że była tylko oznaczoną towarzyszką Bazylego, ale to było za dużo.
„Delia będzie luną królestwa. Co do ciebie, Lauro Hamilton, nie obchodzi mnie, co się z tobą stanie po naszym rozwodzie.”
Jej szczęka zadrżała, a oczy zapłonęły łzami. Była luną i żoną Bazylego przez trzy lata. Prowadziła królestwo u jego boku, gdy król był nieobecny, z całą gracją i odpowiednią troską.
Bazyli nie mógł jej po prostu wyrzucić jak resztki obiadu!
„Nie możesz--”
Zakrztusiła się i potknęła w szoku, gdy ich więź pękła. Była tak krucha, jak wszystkie oznaczone więzi towarzyszy. Jemu nic nie kosztowało jej zniszczenie, a jej kosztowało wszystko.
„Nie… Nie. Nie możesz.” Zawyła. „Nie możesz!”
Bazyli odwrócił się. Jego oczy były zimne i bezlitosne.
Jego głos był niemal radosny, gdy uśmiechnął się do niej złośliwie, „Mówiłem ci. Zrobię, co mi się podoba. Nie jesteś nawet godna być zapasową służącą w moim zamku. Teraz, wynoś się z mojego zamku!”
Ostatnie Rozdziały
#174 Rozdział 174: Jack
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#173 Rozdział 173: Obrona, a nie
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#172 Rozdział 172: Zapomnienie
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#171 Rozdział 171: Miłość i obsesja
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#170 Rozdział 170: Olivia
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#169 Rozdział 169: Partnerzy i losowe pary
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#168 Rozdział 168: Lady Nimue
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#167 Rozdział 167: Przebaczenie
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#166 Rozdział 166: Przeklęte ostatnie chwile
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#165 Rozdział 165: Wizje
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Rozwiedź się ze mną, zanim śmierć mnie zabierze, CEO
Moja ręka instynktownie powędrowała do brzucha. "Więc... naprawdę go nie ma?"
"Twoje osłabione przez raka ciało nie jest w stanie utrzymać ciąży. Musimy ją zakończyć, i to szybko," powiedział lekarz.
Po operacji ON się pojawił. "Audrey Sinclair! Jak śmiesz podejmować taką decyzję bez konsultacji ze mną?"
Chciałam wylać swój ból, poczuć jego objęcia. Ale kiedy zobaczyłam KOBIETĘ obok niego, zrezygnowałam.
Bez wahania odszedł z tą "delikatną" kobietą. Takiej czułości nigdy nie zaznałam.
Jednak już mi to nie przeszkadza, bo nie mam nic - mojego dziecka, mojej miłości, a nawet... mojego życia.
Audrey Sinclair, biedna kobieta, zakochała się w mężczyźnie, w którym nie powinna. Blake Parker, najpotężniejszy miliarder w Nowym Jorku, ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć - pieniądze, władzę, wpływy - ale jednej rzeczy nie ma: nie kocha jej.
Pięć lat jednostronnej miłości. Trzy lata potajemnego małżeństwa. Diagnoza, która pozostawia jej trzy miesiące życia.
Kiedy hollywoodzka gwiazda wraca z Europy, Audrey Sinclair wie, że nadszedł czas, by zakończyć swoje bezmiłosne małżeństwo. Ale nie rozumie - skoro jej nie kocha, dlaczego odmówił, gdy zaproponowała rozwód? Dlaczego torturuje ją w ostatnich trzech miesiącach jej życia?
Czas ucieka jak piasek przez klepsydrę, a Audrey musi wybrać: umrzeć jako pani Parker, czy przeżyć swoje ostatnie dni w wolności.
Odkupienie Byłej Żony: Odrodzona Miłość
Ból mojej nieślubnej ciąży jest raną, o której nigdy nie mogę mówić, ponieważ ojciec dziecka zniknął bez śladu. Kiedy byłam na skraju życia, Henry pojawił się, oferując mi dom i obiecując, że będzie traktował moje dziecko bez ojca jak swoje własne.
Zawsze byłam mu wdzięczna za uratowanie mnie tamtego dnia, dlatego znosiłam upokorzenie tego nierównego małżeństwa tak długo.
Ale wszystko zmieniło się, gdy jego dawna miłość, Isabella Scott, wróciła.
Teraz jestem gotowa podpisać papiery rozwodowe, ale Henry żąda dziesięciu milionów dolarów jako cenę za moją wolność - sumę, której nigdy nie uda mi się zebrać.
Spojrzałam mu w oczy i powiedziałam zimno: "Dziesięć milionów dolarów za zakup twojego serca."
Henry, najpotężniejszy spadkobierca na Wall Street, jest byłym pacjentem kardiologicznym. Nigdy nie podejrzewałby, że jego tak zwana haniebna eks-żona zorganizowała bijące serce w jego piersi.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Nie odzyskasz mnie z powrotem
W dniu, w którym poślubił swoją pierwszą miłość, Aurelia miała wypadek samochodowy, a bliźnięta w jej łonie przestały mieć bicie serca.
Od tego momentu zmieniła wszystkie swoje dane kontaktowe i całkowicie zniknęła z jego życia.
Później Nathaniel porzucił swoją nową żonę i szukał na całym świecie kobiety o imieniu Aurelia.
W dniu, w którym się spotkali, zablokował ją w jej samochodzie i błagał: "Aurelia, proszę, daj mi jeszcze jedną szansę!"
(Gorąco polecam wciągającą książkę, której nie mogłam odłożyć przez trzy dni i noce. Jest niesamowicie angażująca i warto ją przeczytać. Tytuł książki to "Łatwy rozwód, trudne ponowne małżeństwo". Można ją znaleźć, wpisując tytuł w wyszukiwarkę.)
Blizny
Amelie zawsze pragnęła prowadzić proste życie, z dala od blasku reflektorów związanych z jej alfą rodowodem. Czuła, że to osiągnęła, gdy znalazła swojego pierwszego partnera. Po latach razem, jej partner okazał się nie być tym, za kogo się podawał. Amelie jest zmuszona przeprowadzić Rytuał Odrzucenia, aby poczuć się wolna. Jej wolność ma swoją cenę, jedną z nich jest brzydka czarna blizna.
"Nic! Nic nie ma! Przywróćcie ją!" krzyczę z całych sił. Wiedziałam, zanim cokolwiek powiedział. Czułam, jak w moim sercu mówiła do widzenia i odchodziła. W tym momencie niewyobrażalny ból promieniował do mojego rdzenia.
Alpha Gideon Alios traci swoją partnerkę w dniu, który powinien być najszczęśliwszym w jego życiu, narodzinach jego bliźniaczek. Gideon nie ma czasu na żałobę, pozostawiony bez partnerki, samotny, i jako nowo upieczony ojciec dwóch niemowląt. Gideon nigdy nie pokazuje swojego smutku, ponieważ byłoby to oznaką słabości, a on jest Alfą Straży Durit, armii i ramienia śledczego Rady; nie ma czasu na słabość.
Amelie Ashwood i Gideon Alios to dwoje złamanych wilkołaków, których los połączył. Czy to ich druga szansa na miłość, czy może pierwsza? Gdy ci dwaj przeznaczeni partnerzy zbliżają się do siebie, wokół nich ożywają złowrogie intrygi. Jak zjednoczą się, aby chronić to, co uważają za najcenniejsze?
Zrujnowana: Zawsze będziesz moja.
"Kurwa", nie mogłam powstrzymać krzyku.
"Musisz nauczyć się być posłuszna" - powiedział, ciągle się we mnie wbijając. Gdy poczułam jego ręce na moim łechtaczce, moje ciało zadrżało.
"Asher, proszę, to za dużo".
"Nie. Gdybym naprawdę chciał cię ukarać, dałbym ci całego siebie" - powiedział do mojego ucha, a całe moje ciało zamarło. Nagle się poruszył i znów stałam. Ten człowiek był szalony.
Poczułam go za sobą. "Dziesięć batów za nieposłuszeństwo" - powiedział.
"Asher, proszę".
"Nie". Jego głos był zimny i pozbawiony emocji.
Asher był tym, czego chciałam, czego naprawdę pragnęłam, aż było za późno. Sierota nigdy nie powinna zakochiwać się w kimś poza swoim zasięgiem. Myślałam, że kochanie go było właściwą rzeczą, dopóki nie ujawnił swojej prawdziwej tożsamości i mnie zrujnował. Byłam zrujnowana dla wszystkich innych. Nadal czułam jego dotyk, jakby był wyryty w mojej skórze. Starałam się go unikać, ale los nie pozwalał na to.
Sterlingowie byli najpotężniejsi w Havenwood, a Dorian Sterling był poza zasięgiem.
Jako sierota trudno jest przyjąć, że ktoś się tobą interesuje, ale gdy okazuje się, że są to ludzie bogaci i wpływowi, wybrałam inną drogę i uciekłam, ale ucieczka doprowadziła mnie z powrotem do miejsca, które unikałam, i osoby, którą unikałam.
Asher i Dorian Sterling, jedno i to samo. Gdy pojawiła się jego pierwsza miłość, wraz ze wszystkimi, którzy chcieli mnie zniszczyć, modliłam się, żeby mógł mnie ochronić.
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Tron Wilków
Jego odrzucenie uderzyło mnie natychmiast.
Nie mogłam oddychać, nie mogłam złapać tchu, gdy moja klatka piersiowa unosiła się i opadała, a żołądek skręcał się, nie mogłam się pozbierać, patrząc, jak jego samochód pędzi w dół podjazdu, oddalając się ode mnie.
Nie mogłam nawet pocieszyć mojej wilczycy, natychmiast wycofała się na tyły mojego umysłu, uniemożliwiając mi rozmowę z nią.
Czułam, jak moje usta drżą, a twarz marszczy się, gdy próbowałam się pozbierać, ale bezskutecznie.
Minęły tygodnie od ostatniego spotkania z Toreyem, a moje serce zdawało się łamać coraz bardziej z każdym dniem.
Ale ostatnio odkryłam, że jestem w ciąży.
Ciąże wilkołaków były znacznie krótsze niż u ludzi. Z Toreyem będącym Alfą, czas skracał się do czterech miesięcy, podczas gdy u Bety trwałoby to pięć, Trzeci w Dowództwie sześć, a u zwykłego wilka między siedem a osiem miesięcy.
Zgodnie z sugestią, udałam się do łóżka, z głową pełną pytań i rozmyślań. Jutro miało być intensywne, czekało mnie wiele decyzji do podjęcia.
Dla osób powyżej 18 roku życia.---Dwoje nastolatków, impreza i nieomylny towarzysz.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.