Prawnie Uzależniona, Od Mojego Małżonka

Adeline Smith była nadal oszołomiona, gdy wychodziła z komisariatu.

Wczesnym rankiem otrzymała telefon z prośbą o przyjście na komisariat, aby pomóc w śledztwie.

Kiedy dowiedziała się, że chodzi o to, że ktoś potajemnie nagrał ją i jej chłopaka Allena Jonesa podczas seksu w hotelowym pokoju, odetchnęła z ulgą.

Uzgodnili, że będą mieli platoniczny związek i nie uprawiali seksu aż do ukończenia studiów, więc policja musiała popełnić błąd.

Jednak gdy dotarła na komisariat i zobaczyła parę na nagraniu, była całkowicie zszokowana.

Allen i jej najlepsza przyjaciółka Emily Miller byli nadzy w łóżku, namiętnie splątani. Para włączyła nawet do swojego aktu kajdanki i SM. Nagranie było niezwykle explicite, a na jednej stronie z filmami dla dorosłych ich wideo miało już ponad dziesięć milionów wyświetleń.

Ponieważ Emily miała na twarzy maskę, policja automatycznie założyła, że to Adeline.

Ona, Adeline, odkryła w swoje urodziny, że została zdradzona zarówno przez swojego chłopaka, jak i najlepszą przyjaciółkę.

Dotykając prezerwatywy i karty do pokoju hotelowego w swojej kieszeni, czuła jedynie gorzką ironię.

Specjalnie wybrała ten wyjątkowy dzień, chcąc zaskoczyć Allena w swoje urodziny, ale on zafundował jej jeszcze większy szok.

Adeline instynktownie chciała wyrzucić prezerwatywę do kosza, ale przypominając sobie, że kupiła najdroższą markę na swoją pierwszą raz, aby uczynić go wyjątkowym, ostatecznie zrezygnowała.

Dlaczego tracić pieniądze z powodu czyjegoś błędu?

Gdy czuła się przygnębiona, zadzwonił jej telefon. Jej koleżanka z klasy Elisa Garcia prosiła, czy mogłaby za nią pokryć zmianę w barze.

"Adeline, proszę, błagam cię. Mój chłopak rzadko mnie odwiedza!"

Adeline westchnęła z rezygnacją. Wszyscy inni się spotykali, a ona musiała pokrywać czyjąś zmianę?

Gdy miała już odmówić, usłyszała, jak Elisa dodaje: "Dam ci 30% napiwków."

"Dobrze, zrobię to!"

Adeline wzięła głęboki oddech. Stare powiedzenie było prawdziwe — nieszczęście w miłości, szczęście w pieniądzach. Przynajmniej zarobi trochę kasy.

Jako studentka projektowania biżuterii, która często potrzebowała kupować próbki kamieni szlachetnych, Adeline często pracowała w barze, aby zarobić dodatkowe pieniądze.

Była piękna i miała dar przekonywania, co sprawiało, że była bardzo popularna w barze.

Dodatkowo, tej nocy bar organizował duże wydarzenie — pełny dom, wysokie napiwki — więc Adeline szybko zapomniała o zdradzającym ją chłopaku i rzuciła się w wir zarabiania pieniędzy.

Przemieszczała się przez tłum, nieustannie promując drinki.

Elaine Wilson zauważyła ją natychmiast z VIP-owskiego stolika.

Patrząc na swojego stoickiego brata obok, wyrwała termos z ręki Ronalda Williamsa. "Ronald, przyszedłeś do baru, żeby pić wodę? Jesteś chory? Spójrz na te wszystkie piękne kobiety wokół ciebie. Twoja rodzina naciska, żebyś się ożenił, a nawet nie postawili żadnych standardów — każda kobieta się nada, prawda?"

Wspomnienie tego tematu zirytowało Ronalda.

Odebrał swój termos i wziął dużego łyka.

Wychowywany na dziedzica rodziny od dzieciństwa, nigdy nie miał czasu na randki, a teraz oczekują, że natychmiast się ożeni? Chyba śnią!

"Ale sama płeć nie wystarczy — powinna być ładna, mieć świetne ciało i, co najważniejsze, być posłuszna," machnęła ręką Elaine. "Numer 01, podejdź tutaj."

Słysząc, że ktoś ją woła, Adeline podeszła z uśmiechem. "Pani, co mogę dla pani zrobić?"

Spojrzała na diamentowe kolczyki Louis Vuitton w uszach Adeline, natychmiast wyciągnęła najdroższe menu z napojami i uśmiechnęła się szeroko. "To są wszystkie wina, które dotarły dziś rano."

"Jeśli uda ci się namówić go do wypicia jednego drinka, zamówię wszystko z tej strony." Elaine spojrzała na Ronalda, zauważając jego coraz bardziej ponury wyraz twarzy.

Zaprosił Elaine na kolację, bo czuł się przygnębiony, ale nie spodziewał się, że będzie go pchała w ramiona innej.

Jedno spojrzenie na Ronalda wystarczyło Adeline, by wiedzieć, że jest najtrudniejszym typem klienta w barze.

Garnitur szyty na miarę, koszula zapięta pod szyję, wzór sztywniaka.

Taki typ był albo całkowicie zimny, albo skrycie dziki.

Spojrzała jeszcze raz na ceny w menu. "Pani, jest pani pewna?"

"Tu jest moja karta. Jeśli wypije jeden drink, kupię wszystko z tej strony."

Widząc, jak Elaine wręcza SVIP czarno-złotą kartę, Adeline uśmiechnęła się, akceptując ją i płynnie zajmując miejsce obok Ronalda.

Gdy Ronald natychmiast się odsunął, Adeline uniosła lekko brew. Nie próbował skorzystać z okazji — to był dobry znak.

"Panie, mam na utrzymaniu starych rodziców i małe dzieci. Cała moja rodzina zależy ode mnie, żebym zarabiała pieniądze. Czy nie wypije pan choćby jednego łyka?" Podniosła szklankę z żałosnym wyrazem twarzy.

Ronald nie ruszył się, tylko cicho ją obserwował. Jej gra aktorska była okropna, gorsza niż rzecznicy reklamowi, których jego firma wybrała w tym roku.

Jej twarz była jednak zdecydowanie atrakcyjna, zwłaszcza te oczy, które wydawały się mówić wiele - co jego podwładni nazywali "oczy pełne miłości, które patrzą na psa z głęboką czułością".

Przenikliwy wzrok Ronalda sprawił, że Adeline chciała się wycofać, ale myśląc o znaczącej prowizji, ponownie się uśmiechnęła. "Proszę pana, chciałby pan spróbować suchego czerwonego Malbec? Mogłabym dodać trochę cynamonu i podgrzać go dla pana?"

Zauważyła wcześniej termos Ronalda. Choć wyglądał młodo, może był w średnim wieku?

Może jego ciało nie było już takie jak dawniej, więc prawdopodobnie nie lubiłby mocnego alkoholu.

Elaine ledwo powstrzymywała śmiech obok nich. "Kochanie, masz dobre oko! Potrafisz ocenić, że nie jest w najlepszej formie?"

"Nie piję," Ronald spojrzał na Adeline, potem dodał, "I nie płacę."

Adeline musiała cicho powtarzać sobie kwotę prowizji, aby stłumić chęć przeklinania. "Więc co chciałby pan pić?"

Ronald podał jej swój termos. "Wodę."

Adeline zacisnęła zęby, sięgając po termos, gdy nagle inny klient wpadł na nią. Straciła równowagę i upadła na Ronalda.

Ronald szybko cofnął rękę i odchylił się, aby uniknąć kontaktu, ale Adeline i tak udało się złapać jego nadgarstek. Przez jego ciało natychmiast rozeszło się mrowienie, chwilowo go paraliżując.

Klient za nią przeprosił gorąco i zamówił dwie butelki wina jako rekompensatę. W głowie Adeline zapaliła się żarówka i natychmiast chwyciła pełny kieliszek wina ze stołu. "Proszę pana, dziękuję za pomoc przed chwilą. Wypiję to, a pan może zrobić, co zechce."

Odchyliła głowę do tyłu i wypiła kieliszek.

Ronald tylko na nią patrzył, nic nie mówiąc i nie ruszając się.

Widząc to, Adeline zebrała się na odwagę i nalała dwa kolejne kieliszki. "Wielka przysługa zasługuje na więcej niż słowa. Wypiję trzy kieliszki, a pan tylko jeden łyk - dla mojej radości!"

Nie przejmując się wyrazem twarzy Ronalda, szybko wypiła dwa kolejne kieliszki.

Z piękną kobietą jak Adeline stojącą tam i pijącą trzy kieliszki z rzędu, ludzie w pobliżu zaczęli ją dopingować. Ronald spojrzał w te przyciągające oczy, w myślach nazywając ją "sprytną kobietą", zanim niechętnie wziął łyk.

"Dziś są moje urodziny, pozwólcie, że jeszcze raz wzniosę toast!" Adeline wypiła trzy kolejne kieliszki. Nawet Elaine zaczęła się martwić. "Kochanie, nie musisz tak się starać."

Adeline zaczęła być pijana, siadając obok Ronalda.

Może to przez alkohol, ale nagle poczuła falę współczucia dla siebie.

"Dziś są moje urodziny." Mocno pociągnęła nosem, klepiąc kieszeń, w której nadal leżały prezerwatywa i klucz do hotelu. "Miałam wszystko gotowe, a ten drań wszystko zepsuł!"

Myśląc o seks wideo Allena i Emily, Adeline zaczęła się denerwować i piła kieliszek za kieliszkiem.

Ronald patrzył na nią bez wyrazu, jego wzrok nigdy nie opuszczał jej pięknych oczu.

Elaine była całkowicie zszokowana. Ronald wydawał się oczarowany - patrzył na Adeline bez względu na to, co robiła, jak marionetka na sznurku.

Bar miał się zamykać, a w krótkiej chwili, gdy Elaine poszła do łazienki, gdy wróciła, para, która jeszcze chwilę temu tam siedziała, zniknęła!

Tymczasem, pod przyciemnionymi światłami hotelu, Adeline patrzyła na Ronalda stojącego przed nią, czując, że ten moment nie jest realny.

Jakoś klucz do pokoju i prezerwatywa wypadły z jej kieszeni, leżąc bezczelnie na widoku. Gdy zamarła w szoku, Ronald myślał o tym i podniósł je dla niej.

Patrząc na przystojną twarz Ronalda, Adeline zapytała impulsywnie, "Chcesz iść ze mną?"

Ronald zacisnął usta i rzeczywiście poszedł za nią do hotelu.

Po wejściu do zarezerwowanego luksusowego apartamentu, spojrzała na przystojną twarz Ronalda z zamglonymi oczami, nieświadomie przełykając ślinę.

Jego wyrzeźbione rysy, głębokie spojrzenie i mocno zaciśnięte usta sprawiały, że wyglądał o wiele atrakcyjniej niż ten zdradzający Allen.

Czy to nie przystojna twarz Allena przyciągnęła ją na początku?

Jaka jest różnica między miłością od pierwszego wejrzenia a byciem przyciągniętym do kogoś tylko z powodu jego wyglądu?

Dzisiaj miał być jej specjalny dzień, aby stracić dziewictwo. Pokój był bezzwrotny, kupiła prezerwatywy, a teraz miała przed sobą tego przystojniaka. Zmarnowanie tego wszystkiego byłoby grzechem.

Adeline zbliżyła się do niego, jej oddech stawał się coraz szybszy. "Jeśli będziemy uprawiać seks, nie wezmę żadnej odpowiedzialności za to, co się potem stanie."

Oczy Ronalda pociemniały, a w następnej chwili schwycił jej usta swoimi.