Własna wataha
dragonsbain22 · Zakończone · 189.3k słów
Wstęp
Rozdział 1
KESKA: "James, Jessie, Lissa, Liam! Chodźcie, ruszamy! Spóźnimy się!" – krzyknęła mama. Znowu mnie pomijając. Nazywam się Keska, jestem środkowym dzieckiem w rodzinie Alpha, utknęłam między dwoma parami bliźniaków.
Dziś jest ceremonia przyjęcia mojego kuzyna Adriana, który znalazł swoją partnerkę i przejmie stado Moon Rise od wujka Asy i cioci Giny.
Szybko nauczyłam się, po tym jak Lissa i Liam skończyli pięć lat, że muszę być czujna, bo inaczej zostanę z tyłu i ominą mnie rodzinne wydarzenia. Czasami mi to nie przeszkadzało, ale nie dziś, więc gdy mama zawołała, upewniłam się, że jestem gotowa do wyjścia. Nie zamierzałam przegapić ceremonii Adriana.
Byłam pierwsza na dole, podczas gdy reszta czwórki powoli się zbierała, wykorzystałam ten czas na zebranie przekąsek i wody na podróż. To była dwie i pół godziny drogi z naszego stada Blue Crescent do Moon Rise. Wyszłam na zewnątrz, przed domem stada stały trzy duże czarne SUV-y z ciemnymi szybami, każdy z trzema rzędami siedzeń.
Kierując się do ostatniego w kolejce, wsiadłam na sam tył i czekałam, aż reszta rodziny się załaduje. Dlaczego ostatni? Bo żaden z bliźniaków nie chciał ze mną siedzieć, więc było po prostu łatwiej i szybciej, jeśli byłam w innym pojeździe. A biorąc ostatni, nie widzieli mnie i nie narzekali: "Dlaczego ona może być pierwsza!" więc ostatni, to jest.
Pierwszy SUV był pełen wojowników, ośmiu w pierwszym SUV-ie, potem dwóch wojowników i rodzina: ojciec, Lissa, mama, James, Liam, Jessie. Więc i tak nie było dla mnie miejsca. W ostatnim, siedmiu wojowników i ja.
Było blisko godziny 9:00, gdy wyjechaliśmy z bram stada. Połączyłam się z moją jedyną przyjaciółką Mackie, żeby przypomnieć jej o dzisiejszym dniu. Mackie, czyli Mackenzie. "Mackie, pamiętaj, że mam dziś ceremonię Adriana, więc będę późno."
MACKIE: "Cholera, zapomniałam, co ja teraz będę robić cały dzień? Miałam nadzieję, że poćwiczymy na strzelnicy." Odpowiedziała mi.
KESKA: "Przepraszam, kochana, obiecuję, że jutro znajdziemy czas na strzelnicę, a może też trochę poćwiczymy Aikido. Po prostu nie mogę przegapić ceremonii Adriana." Odpowiedziałam.
MACKIE: "Tak, wiem, mam nadzieję, że przynajmniej będziesz się dobrze bawić." wysłała.
KESKA: "Dzięki, hej, może mogłabyś upiec ciastka z babcią Lilly, ona zawsze chętnie przyjmuje towarzystwo, a pomyśl, ile ciastek będziesz mogła zjeść."
Wysłałam jej. "Tylko zostaw mi trochę."
MACKIE: "Wiesz, może to zrobię, i pomyślę o zostawieniu ci kilku.”
Odpowiedziała mi.
KESKA: “Hej, to nie fair, naprawdę muszę tam być.” Odpowiedziałam, zamknęłam połączenie po przejechaniu przez bramy i po prostu usiadłam, patrząc na mijający krajobraz.
Większość to był las, była tam mała jezioro, otoczone sosnami, brzozami i dębami, które otaczały nasze stado, i używaliśmy go do polowania i biegania. Nasze stado miało około tysiąca pięciuset członków, więc nie najmniejsze, ani największe, ale jedno z najsilniejszych.
KESKA: Około godziny w podróży rozdałam przekąski i wodę, które przyniosłam, chłopakom, z którymi jechałam. "Ktoś chce wody lub batonika zbożowego?" Właśnie zapytałam, gdy mój telefon zadzwonił.
KESKA: To było dziwne, bo nikt oprócz Mackie do mnie nie dzwonił ani nie pisał, a ponieważ połączyłam się z nią przed wyjazdem, już wiedziała, więc myśląc, że to pomyłka, zignorowałam to. Ale telefon zadzwonił ponownie, więc sprawdziłam.
Od Jessie: (x2) Czy możesz!! powiedzieć swojemu przyjacielowi Sethowi, żeby zostawił mnie w spokoju!!!(zły emotikon)
KESKA: Po przeczytaniu jej wiadomości zaśmiałam się. Więc albo zapomniała mu powiedzieć, albo po prostu mu nie powiedziała, że dziś nas nie będzie. Ha!
Od Keski: Przepraszam, nie wiem o kim mówisz. (zdezorientowana emotka) Odpisałam jej. Ale wiedziałam dokładnie, o kogo chodziła, Seth Harpper, prawy obrońca naszej drużyny hokejowej, Blue Howlers, który był maskotką wszystkich naszych drużyn sportowych. i mój drugi X najlepszy przyjaciel. Ha! Mój telefon znowu piknął.
Od Jessie: TY doskonale wiesz, o kogo mi chodzi (wściekła emotka), to twój głupi przyjaciel!!!
KESKA: Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Ciekawe, co Seth powiedziałby, gdyby wiedział, co ona naprawdę o nim myśli.
"Co jest takie śmieszne?" zapytał Frank, wojownik, który nas prowadził.
KESKA: "Jessie" mówię "Ona myśli, że mam kontrolę nad jej chłopakiem na kwartał, tylko dlatego, że kiedyś rozmawialiśmy." To wywołało śmiech u chłopaków, z którymi jechałam. (Czy to brzmiało złośliwie? Przepraszam - nie!)
Od Keski: Och... Ty... Mówisz... Seth Harpper... Przepraszam, nie rozmawiałam z Sethem od ponad miesiąca, ostatnim razem, gdy próbowałam do niego zadzwonić, dostałam wiadomość; „Numer, na który próbujesz się dodzwonić, nie jest już aktywny." Przepraszam Jessie, chyba musisz sobie z tym poradzić sama. Mówiłam na głos, pisząc do Jessie.
Chłopaki dobrze się bawili z całej sytuacji.
Mój telefon znowu piknął.
Od Jessie: Czy nie możesz po prostu powiedzieć mu, żeby zostawił mnie w spokoju!!?
KESKA: Typowa Jessie, myśli, że znowu zostałam na lodzie. Tak to zazwyczaj bywa w mojej rodzinie, jeśli nie stoję tuż przed ich twarzami, to nie istnieję. Westchnęłam ze złością.
"Czego ona teraz chce?" zapytał Frank.
KESKA: „Typowe rodzinne gówna, wszyscy zdają się o mnie zapominać, chyba że chcą, żebym coś dla nich zrobiła, a teraz Jessie myśli, że jestem w domu i mogę po prostu pobiec do Setha i powiedzieć mu, żeby się odczepił." powiedziałam mu.
KESKA: Wysłałam szybkiego SMS-a do Mackie, żeby dać jej znać, co się dzieje z Jessie, na wypadek gdyby Seth próbował się do niej przytulić. Seth nie dał jej też swojego nowego numeru, więc nie widzę, żeby była teraz dla niego zbyt współczująca.
KESKA: "Czy ktoś z was ma numer Setha?" zapytałam. Pete, jeden z wojowników, odpowiedział: "Mój młodszy brat David chyba go ma, są razem w drużynie hokejowej." "Nie lubię tego pytać Pete, ale czy mógłbyś zadzwonić do swojego brata? i zobaczyć, czy może odciągnąć Setha, może zabrać go na lód czy coś?" Naprawdę nie lubiłam tego pytać, ale skoro byłam tutaj, a nie w domu, to było wszystko, co mogłam zrobić. Wiem, co myślisz, trening hokeja na wiosnę, mamy kryte lodowisko, a trener wziął przykład z trenera futbolu, klasa seniorów trenuje przez cały rok i to nie jest ciągłe, może 3 dni w tygodniu, 3-4 godziny dziennie, aby pomóc drużynie na przyszły rok być w najlepszej formie na początek sezonu.
Pete siedział na fotelu obok Franka i lekko odwrócił się, żeby na mnie spojrzeć. "Nie jesteście przyjaciółmi z Sethem?" zapytał. "Nie rozmawiałam z Sethem od ponad miesiąca, myślę, że dostał nowy numer i nie dał go ani mnie, ani Mackie."
Pete wyciągnął telefon, żeby zadzwonić do swojego młodszego brata.
"Hallo" odpowiedział Dave. "Hej, młody bracie, jak się masz?" Jako że wszyscy jesteśmy wilkami, możemy słyszeć obie strony rozmowy, zwłaszcza w tak bliskiej odległości.
Nawet ja, mimo że technicznie nie dostanę swojego wilka przez kolejne dwa i pół roku, ale jeśli ktoś naprawdę by się przyjrzał, wiedziałby, że coś jest ze mną innego, poza tylko moim wyglądem.
Ostatnie Rozdziały
#190 190
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#189 189
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#188 188
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#187 187
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#186 186
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#185 185
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#184 184
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#183 183
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#182 182
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025#181 181
Ostatnia Aktualizacja: 7/17/2025
Może Ci się spodobać 😍
Rozwiedź się ze mną, zanim śmierć mnie zabierze, CEO
Moja ręka instynktownie powędrowała do brzucha. "Więc... naprawdę go nie ma?"
"Twoje osłabione przez raka ciało nie jest w stanie utrzymać ciąży. Musimy ją zakończyć, i to szybko," powiedział lekarz.
Po operacji ON się pojawił. "Audrey Sinclair! Jak śmiesz podejmować taką decyzję bez konsultacji ze mną?"
Chciałam wylać swój ból, poczuć jego objęcia. Ale kiedy zobaczyłam KOBIETĘ obok niego, zrezygnowałam.
Bez wahania odszedł z tą "delikatną" kobietą. Takiej czułości nigdy nie zaznałam.
Jednak już mi to nie przeszkadza, bo nie mam nic - mojego dziecka, mojej miłości, a nawet... mojego życia.
Audrey Sinclair, biedna kobieta, zakochała się w mężczyźnie, w którym nie powinna. Blake Parker, najpotężniejszy miliarder w Nowym Jorku, ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć - pieniądze, władzę, wpływy - ale jednej rzeczy nie ma: nie kocha jej.
Pięć lat jednostronnej miłości. Trzy lata potajemnego małżeństwa. Diagnoza, która pozostawia jej trzy miesiące życia.
Kiedy hollywoodzka gwiazda wraca z Europy, Audrey Sinclair wie, że nadszedł czas, by zakończyć swoje bezmiłosne małżeństwo. Ale nie rozumie - skoro jej nie kocha, dlaczego odmówił, gdy zaproponowała rozwód? Dlaczego torturuje ją w ostatnich trzech miesiącach jej życia?
Czas ucieka jak piasek przez klepsydrę, a Audrey musi wybrać: umrzeć jako pani Parker, czy przeżyć swoje ostatnie dni w wolności.
Odkupienie Byłej Żony: Odrodzona Miłość
Ból mojej nieślubnej ciąży jest raną, o której nigdy nie mogę mówić, ponieważ ojciec dziecka zniknął bez śladu. Kiedy byłam na skraju życia, Henry pojawił się, oferując mi dom i obiecując, że będzie traktował moje dziecko bez ojca jak swoje własne.
Zawsze byłam mu wdzięczna za uratowanie mnie tamtego dnia, dlatego znosiłam upokorzenie tego nierównego małżeństwa tak długo.
Ale wszystko zmieniło się, gdy jego dawna miłość, Isabella Scott, wróciła.
Teraz jestem gotowa podpisać papiery rozwodowe, ale Henry żąda dziesięciu milionów dolarów jako cenę za moją wolność - sumę, której nigdy nie uda mi się zebrać.
Spojrzałam mu w oczy i powiedziałam zimno: "Dziesięć milionów dolarów za zakup twojego serca."
Henry, najpotężniejszy spadkobierca na Wall Street, jest byłym pacjentem kardiologicznym. Nigdy nie podejrzewałby, że jego tak zwana haniebna eks-żona zorganizowała bijące serce w jego piersi.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Nie odzyskasz mnie z powrotem
W dniu, w którym poślubił swoją pierwszą miłość, Aurelia miała wypadek samochodowy, a bliźnięta w jej łonie przestały mieć bicie serca.
Od tego momentu zmieniła wszystkie swoje dane kontaktowe i całkowicie zniknęła z jego życia.
Później Nathaniel porzucił swoją nową żonę i szukał na całym świecie kobiety o imieniu Aurelia.
W dniu, w którym się spotkali, zablokował ją w jej samochodzie i błagał: "Aurelia, proszę, daj mi jeszcze jedną szansę!"
(Gorąco polecam wciągającą książkę, której nie mogłam odłożyć przez trzy dni i noce. Jest niesamowicie angażująca i warto ją przeczytać. Tytuł książki to "Łatwy rozwód, trudne ponowne małżeństwo". Można ją znaleźć, wpisując tytuł w wyszukiwarkę.)
Blizny
Amelie zawsze pragnęła prowadzić proste życie, z dala od blasku reflektorów związanych z jej alfą rodowodem. Czuła, że to osiągnęła, gdy znalazła swojego pierwszego partnera. Po latach razem, jej partner okazał się nie być tym, za kogo się podawał. Amelie jest zmuszona przeprowadzić Rytuał Odrzucenia, aby poczuć się wolna. Jej wolność ma swoją cenę, jedną z nich jest brzydka czarna blizna.
"Nic! Nic nie ma! Przywróćcie ją!" krzyczę z całych sił. Wiedziałam, zanim cokolwiek powiedział. Czułam, jak w moim sercu mówiła do widzenia i odchodziła. W tym momencie niewyobrażalny ból promieniował do mojego rdzenia.
Alpha Gideon Alios traci swoją partnerkę w dniu, który powinien być najszczęśliwszym w jego życiu, narodzinach jego bliźniaczek. Gideon nie ma czasu na żałobę, pozostawiony bez partnerki, samotny, i jako nowo upieczony ojciec dwóch niemowląt. Gideon nigdy nie pokazuje swojego smutku, ponieważ byłoby to oznaką słabości, a on jest Alfą Straży Durit, armii i ramienia śledczego Rady; nie ma czasu na słabość.
Amelie Ashwood i Gideon Alios to dwoje złamanych wilkołaków, których los połączył. Czy to ich druga szansa na miłość, czy może pierwsza? Gdy ci dwaj przeznaczeni partnerzy zbliżają się do siebie, wokół nich ożywają złowrogie intrygi. Jak zjednoczą się, aby chronić to, co uważają za najcenniejsze?
Zrujnowana: Zawsze będziesz moja.
"Kurwa", nie mogłam powstrzymać krzyku.
"Musisz nauczyć się być posłuszna" - powiedział, ciągle się we mnie wbijając. Gdy poczułam jego ręce na moim łechtaczce, moje ciało zadrżało.
"Asher, proszę, to za dużo".
"Nie. Gdybym naprawdę chciał cię ukarać, dałbym ci całego siebie" - powiedział do mojego ucha, a całe moje ciało zamarło. Nagle się poruszył i znów stałam. Ten człowiek był szalony.
Poczułam go za sobą. "Dziesięć batów za nieposłuszeństwo" - powiedział.
"Asher, proszę".
"Nie". Jego głos był zimny i pozbawiony emocji.
Asher był tym, czego chciałam, czego naprawdę pragnęłam, aż było za późno. Sierota nigdy nie powinna zakochiwać się w kimś poza swoim zasięgiem. Myślałam, że kochanie go było właściwą rzeczą, dopóki nie ujawnił swojej prawdziwej tożsamości i mnie zrujnował. Byłam zrujnowana dla wszystkich innych. Nadal czułam jego dotyk, jakby był wyryty w mojej skórze. Starałam się go unikać, ale los nie pozwalał na to.
Sterlingowie byli najpotężniejsi w Havenwood, a Dorian Sterling był poza zasięgiem.
Jako sierota trudno jest przyjąć, że ktoś się tobą interesuje, ale gdy okazuje się, że są to ludzie bogaci i wpływowi, wybrałam inną drogę i uciekłam, ale ucieczka doprowadziła mnie z powrotem do miejsca, które unikałam, i osoby, którą unikałam.
Asher i Dorian Sterling, jedno i to samo. Gdy pojawiła się jego pierwsza miłość, wraz ze wszystkimi, którzy chcieli mnie zniszczyć, modliłam się, żeby mógł mnie ochronić.
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
（Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami）
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Tron Wilków
Jego odrzucenie uderzyło mnie natychmiast.
Nie mogłam oddychać, nie mogłam złapać tchu, gdy moja klatka piersiowa unosiła się i opadała, a żołądek skręcał się, nie mogłam się pozbierać, patrząc, jak jego samochód pędzi w dół podjazdu, oddalając się ode mnie.
Nie mogłam nawet pocieszyć mojej wilczycy, natychmiast wycofała się na tyły mojego umysłu, uniemożliwiając mi rozmowę z nią.
Czułam, jak moje usta drżą, a twarz marszczy się, gdy próbowałam się pozbierać, ale bezskutecznie.
Minęły tygodnie od ostatniego spotkania z Toreyem, a moje serce zdawało się łamać coraz bardziej z każdym dniem.
Ale ostatnio odkryłam, że jestem w ciąży.
Ciąże wilkołaków były znacznie krótsze niż u ludzi. Z Toreyem będącym Alfą, czas skracał się do czterech miesięcy, podczas gdy u Bety trwałoby to pięć, Trzeci w Dowództwie sześć, a u zwykłego wilka między siedem a osiem miesięcy.
Zgodnie z sugestią, udałam się do łóżka, z głową pełną pytań i rozmyślań. Jutro miało być intensywne, czekało mnie wiele decyzji do podjęcia.
Dla osób powyżej 18 roku życia.---Dwoje nastolatków, impreza i nieomylny towarzysz.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
