Złodziej Miłości: Twoja Żona Jest Moja

Arthur Williams zakończył czterogodzinną międzynarodową konferencję i wrócił do salonu.

Z nonszalancją zdjął marynarkę, a koszula idealnie podkreślała jego delikatną, lecz silną sylwetkę. Pod paskiem widoczne były długie, proste nogi.

Gdy tylko rozpiął pierwszy guzik kołnierzyka, usłyszał za sobą cichy dźwięk.

Jego oczy natychmiast stały się zimne i czujne. "Kto tam?"

Chloe Brown wyszła z ukrycia z uśmiechem, rzucając się w jego ramiona i wtulając się w jego pierś jak kotka.

"Zaskoczony?"

Lód w wyrazie twarzy Arthura natychmiast stopniał. Objął ją i delikatnie pocałował w czoło.

"Co cię tu sprowadza?"

Chloe spojrzała na niego, a jej piękne, szkliste oczy były pełne gwiazd.

Zaczęła nieco nieśmiało: "Lekarz mówi, że moje ciało jest prawie całkowicie zdrowe, a teraz są moje dni płodne. Jeśli się postaramy, może niedługo będziemy mieli dobre wieści."

Gdy skończyła mówić, końcówki jej delikatnych uszu stały się jaskrawo czerwone.

Urodziła się z trudnościami w zajściu w ciążę i od lat regulowała swoje ciało, odkąd opuściła przemysł rozrywkowy.

Szczególnie ostatnio, codziennie piła gorzkie lekarstwa.

Wiedziała, jak bardzo Arthur pragnął dziecka.

Ale ostatnio pojawiły się pewne problemy z oddziałem firmy.

Musiał osobiście zająć się sprawą, więc potajemnie za nim podążyła, mając nadzieję, że może będą mieli dobre wieści.

Palce Chloe figlarnie rysowały kółka na twardym brzuchu Arthura, a potem powoli przesunęły się w dół, by zahaczyć o jego pasek. Jej oddech był miękki i kuszący przy jego uchu.

"Spotkanie się skończyło, prawda? Nikt nam nie przeszkodzi?"

Jabłko Adama Arthura poruszyło się, a jego oczy pociemniały od nieodpartego pożądania.

"Nikt nam nie przeszkodzi. Ale ktoś powinien przygotować się na błaganie o litość. Kiedy rozpalasz ogień, musisz go ugasić."

Po tych słowach nagle podniósł Chloe za jej smukłą talię i ruszył w stronę sypialni.

Chloe wydała z siebie zaskoczony okrzyk, jej miękkie, blade ramiona mocno obejmowały szyję Arthura, a na jej ustach błąkał się uwodzicielski uśmiech.

Na zewnątrz zaczął padać deszcz. Okno było otwarte, wpuszczając bryzę, która poruszała rośliny na biurku.

Stłumione westchnienia mężczyzny i miękkie, przerywane jęki kobiety tworzyły najpiękniejsze nuty.

Kiedy wszystko się skończyło, Arthur zaniósł Chloe do łazienki, by ją umyć.

Pod światłem, delikatna skóra Chloe—biała jak jadeit—była teraz ozdobiona czerwonawymi śladami, pięknymi do zapierania tchu.

Była jak kwitnący mak, emanująca najbardziej intensywnym urokiem w powietrzu.

Uzależniająca do szpiku kości.

Arthur dokładnie ją umył, owinął lekkim kocem i położył na sofie.

"Głodna? Mogę poprosić asystenta o przyniesienie jedzenia. Później pójdziemy na kolację."

"Nie jestem głodna."

Chloe pokręciła głową, ale jej oczy nagle dostrzegły szminkę pod sofą.

Jej wyraz twarzy nieznacznie się zmienił.

Jednak biorąc pod uwagę uczucie, jakie mieli jako dziecięcy przyjaciele przez tyle lat, oraz głęboką i czułą miłość Arthura do niej.

Oboje byli czarnymi owcami swoich rodzin, istnieniami, które wszyscy chcieli ukryć.

Byli razem od dzieciństwa, oboje pochodząc z marginalizowanych pozycji, wspólnie przechodząc przez młodość pełną licznych zakrętów.

Chloe nie zastanawiała się nad szminką—może jakaś klientka przypadkowo ją zostawiła podczas spotkania biznesowego.

Ale przeoczyła coś ważnego.

To był prywatny salon Arthura. Bez jego zgody, nawet jego asystent nie mógł tu wejść, nie mówiąc już o klientkach.

Nawet na spotkania biznesowe umawiał się w innych, publicznych miejscach.

Przez cały tydzień zatracali się w sobie, próbując różnych miejsc i pozycji.

Pod koniec Chloe ledwo miała siłę, żeby wstać z łóżka.

Leżała na jedwabnych prześcieradłach, jej piękne włosy rozrzucone jak wodorosty wokół niej.

Chloe spojrzała na Arthura zamglonymi, błagalnymi oczami.

"Kochanie, zróbmy sobie przerwę. Jestem wykończona."

Arthur oparł dłonie po obu stronach jej twarzy, jego oczy przepełnione czułością.

"Chloe, będę cię kochał na zawsze."

"Ja też."

To kochanie, w porównaniu do ich zwykłej delikatności, miało w sobie nutę zaborczości, jakby chciał zatrzymać Chloe przy sobie na zawsze.

Chloe była całkowicie wyczerpana, zasypiała, gdy poczuła coś chłodnego na kostce.

Instynktownie otworzyła oczy i zobaczyła bransoletkę Łza Wieloryba, teraz zdobiącą jej nogę.

Niebieski szafir, większy niż gołębie jajo, był osadzony w diamentowej, misternie wykonanej bransoletce, która owijała się wokół jej kostki w delikatnych warstwach.

Pod światłem szafir błyszczał oszałamiającym blaskiem.

To był najwyższej jakości kamień, który często pojawiał się na gorących wyszukiwaniach jakiś czas temu. Został wylicytowany za dziesiątki milionów i był unikalną "Łzą Wieloryba".

Arthur ostrożnie zapiął zamek, ale nie zabrał ręki, zamiast tego trzymając jej małą, zaokrągloną stopę.

"Podoba ci się?"

Chloe poruszyła kostką, sprawiając, że Łza Wieloryba delikatnie się kołysała. "Uwielbiam."

Nie szczególnie przejmowała się biżuterią ani jej ceną.

Arthur zawsze dawał jej najlepsze i najcenniejsze rzeczy.

Położył się za nią, obejmując ją ramionami.

"Cieszę się, że ci się podoba. Gdy zobaczyłem ogłoszenie o aukcji, specjalnie wziąłem pół dnia wolnego, żeby wylicytować ten naszyjnik dla ciebie."

"Jesteś dla mnie taki dobry, kochanie."

Chloe była już głęboko senna i zasnęła zaraz po tych słowach.

Nie zauważyła intensywnej zaborczości w oczach Arthura, ani nie usłyszała jego szeptanych słów.

"Nawet bez dzieci będę cię kochał na zawsze. Nie opuszczaj mnie, Chloe..."

Następnego ranka.

Gdy Chloe się obudziła, Arthura już nie było, ale na stoliku nocnym stała szklanka ciepłej wody.

Jego niezmienny nawyk.

Chloe założyła jedwabny szlafrok, wypiła wodę i zeszła na dół w kapciach.

Idąc po kaszmirowym dywanie, zauważyła kilka pudełek z prezentami już ustawionych w salonie.

Gdy tylko gospodyni, która sprzątała, zobaczyła Chloe, natychmiast się odezwała.

"Pani Williams, już pani wstała. To najnowsze projekty, które pan Williams kazał dostarczyć z branży."

Chloe skinęła głową. "Rozumiem."

Zeszła po schodach i od niechcenia otworzyła jedno pudełko, patrząc na misternie zaprojektowaną biżuterię z nutą nostalgii.

Choć opuściła świat projektowania lata temu, Arthur zawsze kazał przysyłać jej nowe kreacje od innych projektantów.

Nieświadomie położyła rękę na brzuchu, jej oczy wypełnione nadzieją i oczekiwaniem.

Tym razem musiała zajść w ciążę.

Arthur czekał tak długo.

Nadszedł czas, żeby mieli własne dziecko.

"Proszę przenieść to wszystko do mojego pokoju."

Chloe odepchnęła myśli, ale gdy tylko skończyła mówić, jej telefon zabrzęczał nową wiadomością od jej przyrodniej siostry, Avery Scott.

To był raport z testu ciążowego.

A potem szydercze słowa: [Chloe, jestem w ciąży. Chcesz zgadnąć, kto jest ojcem?]

Chloe instynktownie mocniej ścisnęła telefon.

Jej niezdolność do zajścia w ciążę zawsze była cierniem w jej sercu.

A teraz Avery używała tego, by ją dręczyć.

Ale następne zdjęcie, które przyszło, pozbawiło Chloe wszelkiego koloru, sprawiając, że telefon wypadł jej z ręki i z trzaskiem upadł na podłogę.