Powrót księżniczki mafii

Talia's pov

Czułam, jak moje płuca płoną od środka, ale nie mogłam się zatrzymać, nie mogę pozwolić, żeby mnie złapali! Jestem pewna, że jeśli to zrobię, to będzie mój koniec! Muszę iść dalej, to moja ostatnia szansa, żeby uciec z tego piekła.

Całe moje ciało bolało i cierpiało z powodu wszystkich moich obrażeń, ale nie mogę się zatrzymać, muszę iść dalej. Nie mogę znieść kolejnego pobicia od nich! Nie rozumiem, dlaczego zawsze to robią.

Co zrobiłam, żeby zasłużyć na takie życie? Zawsze starałam się ich zadowolić! Ale nic, co robię, nie jest wystarczająco dobre! Planuję tę ucieczkę od kilku tygodni i nie mogę się poddać.

Chwyciłam mocno pasek na ramieniu, przyciągając plecak bliżej siebie. Rozejrzałam się i zobaczyłam, że zbliżam się do miasta, muszę tylko wsiąść do autobusu i stąd uciec, mam nadzieję, że nigdy mnie nie znajdą.

Ale potrzebuję przerwy, moje nogi nie poniosą mnie dalej bez krótkiego odpoczynku. Czuję, że zaraz zemdleję z wyczerpania, zaczynam potykać się o własne stopy i nagle widzę samochód jadący prosto na mnie, a opony piszczą na drodze.

Widzę, jak kilka osób wyskakuje z samochodu w moją stronę, zanim wszystko staje się czarne i nie mogę dłużej utrzymać oczu otwartych.

(Kilka godzin wcześniej)

Właśnie przygotowuję obiad dla mojej matki, przyrodniej siostry i ojczyma. Wiem, że zaraz wrócą do domu, więc muszę się spieszyć, żeby wszystko zrobić. Już spakowałam plecak z wszystkimi moimi cennymi rzeczami.

Nie mam ich wiele, ale te kilka rzeczy, które mam, dostałam od jedynej osoby, która naprawdę się o mnie troszczyła! Tęsknię za nim! Musiał wyjechać cztery lata temu, a po tym zostałam tutaj praktycznie sama.

Ukryłam plecak w krzakach trochę dalej na drodze, więc kiedy dzisiaj wieczorem ucieknę, muszę się spieszyć, żeby go złapać i stąd uciec. Słyszę, jak samochód zatrzymuje się na zewnątrz, więc szybko nakładam ich obiad na talerze, stawiam na stole i czekam, żeby ich powitać, kiedy otworzą drzwi.

"Oby dla twojego dobra jedzenie było gotowe!" Gregor wszedł do środka i rzucił mi szyderczy uśmiech. Skierowałam wzrok na podłogę i delikatnie kiwnęłam głową, a Gregor, moja matka Bianca i przyrodnia siostra Scarlette przeszli obok mnie, a Scarlette popchnęła mnie mocno, gdy przechodziła.

Usiedli przy stole i zaczęli jeść, rozmawiając ze sobą. Uśmiechali się, opowiadali o swoim dniu i udawali, że mnie tu nie ma.

"Przynieś mi piwo, szmato!" rozkazał Gregor. Szybko i cicho poszłam do kuchni, wzięłam dla niego piwo i wróciłam do nich, stawiając piwo na stole obok niego.

Spojrzał na piwo, potem na mnie, a potem znowu na piwo. Nagle dostałam mocny policzek. "Myślisz, że mogę to wypić, skoro nawet nie raczyłaś go otworzyć?" wycedził przez zęby.

Szybko wzięłam piwo i otworzyłam je, zanim postawiłam z powrotem na stole. Widzisz, nic co robię, nie jest wystarczająco dobre. Gdybym otworzyła je wcześniej, dostałabym w twarz za otwarcie jego napoju bez pozwolenia. Jeśli go nie otworzę, dostaję w twarz za to, że tego nie zrobiłam.

Cicho przesunęłam się trochę do tyłu, wpatrując się w podłogę. Po chwili moja kochana matka odezwała się, "Daj mi kieliszek czerwonego wina!" Wydarła się. Cicho poszłam do kuchni, znalazłam kieliszek do wina i butelkę jej ulubionego czerwonego wina.

Weszłam do jadalni, postawiłam kieliszek na stole, otworzyłam wino i napełniłam jej kieliszek. Następnie zostawiłam butelkę na stole, zanim się cofnęłam. Skończyli kolację, a potem wstali.

"Sprzątnij ten bałagan, suko!" powiedziała Scarlette, zanim wyszła z pokoju i udała się na górę. Zaczęłam zbierać rzeczy ze stołu tak cicho, jak tylko mogłam, ale przypadkowo narobiłam trochę hałasu i nagle dostałam pięścią w brzuch.

"POWIEDZIELIŚMY CI, ŻEBYŚ NIGDY NIE ROBIŁA HAŁASU!" krzyknął Gregor. Potem złapał mnie za włosy i przeciągnął na bardziej otwarte miejsce, gdzie zaczął mnie bić, kopać, a potem podniósł i rzucił o ścianę.

"Jutro, kiedy zejdziemy, wszystko ma być posprzątane! Jeśli usłyszymy choćby jeden dźwięk, nauczysz się nowej lekcji!" powiedział Gregor ze złością, zanim on i moja kochana matka poszli na drugie piętro.

Pozwoliłam jednej łzie spłynąć po mojej twarzy, zanim ostrożnie wstałam. Czekałam kilka godzin, zanim odważyłam się ruszyć, więc stałam tam prosto, bez ruchu.

Kiedy byłam pewna, że poszli do swoich pokoi i położyli się spać, bardzo ostrożnie podeszłam do drzwi, zamknęłam je za sobą. Szłam tak ostrożnie do miejsca, gdzie ukryłam mój plecak, a potem zaczęłam biec jak szalona w kierunku miasta.

To moja jedyna szansa, żeby stąd uciec! Muszę tylko dotrzeć do miasta, wsiąść do autobusu do jakiegoś losowego miejsca, a potem mogę opatrzyć moje rany po dzisiejszym pobiciu. Moje ciało jest kolorową paletą czerni, niebieskiego, fioletu, czerwieni, żółci i zieleni z powodu wszystkich siniaków.

Niektóre nowe, niektóre zaczynają się goić, a niektóre dopiero się formują. Tak było, odkąd tylko pamiętam. Nie wolno mi wydawać żadnego dźwięku, jeśli to zrobię, dostaję pobicie.

Muszę przygotowywać dla nich jedzenie, albo dostaję pobicie. Jeśli złapią mnie na jedzeniu czegoś, dostaję pobicie. Było tak wiele razy, kiedy modliłam się, żeby nigdy nie obudzić się następnego dnia.

Ale z jakiegoś powodu zawsze się budzę i muszę kontynuować to gówno. Ale dzisiaj jest ostatni dzień, w końcu zrobiłam krok, żeby uciec. Musiałam zaoszczędzić wystarczająco dużo pieniędzy, żeby móc się wydostać.