Desperackie Pościgi Prezesa

Layla siedziała cicho w swoim samochodzie, jej wzrok przenikał przez deszcz, obserwując scenę rozgrywającą się przed nią.

Wieczorna ulewa w Haven City bębniła o przednią szybę jej sedana, zamazując widok, ale nie zasłaniając obrazu, który przeszywał jej serce.

Jej dłonie mimowolnie zacisnęły się mocniej na kierownicy, kostki zbielały od nacisku.

Na zewnątrz eleganckiej restauracji, jej mąż, Seth Stanton, namiętnie całował młodą kobietę, oboje zatraceni w sobie.

W pewnym momencie dziewczyna wydawała się mieć trudności z oddychaniem, próbując delikatnie się odsunąć, ale Seth przycisnął jej głowę, pogłębiając pocałunek.

Była młoda, miała na sobie białą bluzkę z szyfonu i jasnoniebieskie dżinsy, wyglądając tak niewinnie, że mogła być świeżą absolwentką.

Kiedy Seth zadzwonił, Layla już spała. Dowiedziawszy się, że wypił za dużo po kolacji biznesowej i nie mógł prowadzić, narzuciła płaszcz bez przebierania się i pośpieszyła na miejsce.

Co miało zająć piętnaście minut, zajęło jej mniej niż dziesięć, tylko po to, by przybyć i być świadkiem tej sceny przed wejściem do restauracji.

Nie wysiadła z samochodu. Po prostu obserwowała w milczeniu, aż żal zalał jej pierś, utrudniając oddychanie. Dopiero wtedy powoli sięgnęła po telefon, by zadzwonić do Setha.

Przez szybę samochodu zobaczyła, jak Seth zmarszczył brwi z irytacją, gdy dzwonek przerwał mu. W końcu puścił dziewczynę i wyciągnął telefon z kieszeni.

"Tak?" Jego głos wyrażał wyraźną irytację.

"Wsiadaj do samochodu," powiedziała Layla krótko.

Seth zatrzymał się, trzymając telefon, i spojrzał w stronę krawężnika. Ich oczy spotkały się przez szybę samochodu. Layla natychmiast odwróciła wzrok, jakby jeszcze sekunda dłużej mogła spowodować, że się rozpadnie.

Minutę później drzwi pasażera otworzyły się, a Seth wsiadł, wypełniając samochód silnym zapachem alkoholu.

Layla spojrzała w górę i zauważyła, że dziewczyna zniknęła. Nawet nie widziała, jak odchodzi.

"Ile jeszcze będziesz gapić się?" Seth uniósł lekko powieki, spoglądając na nią.

Przyłapany na zdradzie przez żonę, Seth nie wykazał ani śladu paniki czy strachu.

Dokładniej mówiąc, po prostu nie uważał Layli za kogoś, o kogo warto się martwić.

To podejście wynikało z jednej rzeczy: był bogaty, niezwykle bogaty.

Dopóki Layla nie płakała ani nie robiła scen, i po prostu robiła, co jej kazał, zapewniał jej wszystkie materialne potrzeby. Wszystko oprócz, oczywiście, uczucia.

"Wiedziałam, że się z kimś spotykasz, ale nie spodziewałam się takiego typu. Celowo mnie tu wezwałeś, żeby mi to pokazać?" Oczy Layli odbijały bezkresny smutek, pozostawiając tylko pustkę.

Spojrzenie Setha było zimne i surowe, pełne pogardy i obrzydzenia. "Co cię to obchodzi? Nie masz prawa kwestionować niczego, co robię. Co? Chcesz, żebym teraz z tobą spał?"

Wulgarne słowa spadły z jego ust bez zahamowań. Layla poczuła, jak jej serce jest rozcinane, tępy ból rozprzestrzenił się przez jej pierś.

Nigdy nie traktował jej jak żony; nawet "kochanka" byłoby zbyt łaskawe.

Layla wzięła głęboki oddech, tłumiąc gorycz w piersi. Pozostała cicho i po prostu uruchomiła samochód.

Mężczyzna na fotelu pasażera następnie wbił nóż głębiej w serce Layli swoimi kolejnymi słowami.

"Nie wracam do domu. Zawieź mnie do North Shore Heights."

North Shore Heights było jednym z najbogatszych osiedli w Haven City, z średnimi cenami domów wynoszącymi około piętnastu milionów dolarów.

Layla wiedziała, że Seth posiada tam kilka nieruchomości, ale nigdy w nich nie mieszkał, kupując je tylko po to, by stały puste.

Jego prośba o podróż do North Shore Heights tej nocy oznaczała, że to było jego "dom" z dziewczyną, którą właśnie widziała.

Seth zawsze był hojny dla kobiet; pewnie już podarował jej ten dom.

W ciągu trzech lat małżeństwa, jeśli Seth wracał do domu pięć razy w miesiącu, było to uważane za częste. Layla zawsze myślała, że zostaje w biurze, bo nie chce jej widzieć, albo że zatrzymuje się w hotelach z innymi kobietami. Teraz Layla w pełni zdała sobie sprawę, że przez cały czas mieszkał z tą dziewczyną w North Shore Heights.

Layla mocno ścisnęła kierownicę, palący ból rozprzestrzeniał się od jej klatki piersiowej do każdego zakończenia nerwowego, ale zachowała spokój.

"Przy okazji, jutro wieczorem są urodziny twojej babci. Nie zapomnij."

Seth odpowiedział obojętnie: "Nie zapomniałem. Jeśli nie dam rady przyjść, po prostu idź sama. Wiesz, co powiedzieć. Już kupiłem prezent dla babci; weź go ze sobą."

"Nie pójdziesz na urodziny swojej babci? Czyż nie będzie jej przykro?" Layla zacisnęła usta.

Oczy mężczyzny zdradzały głęboką drwinę. "Rób, co ci każę. Próbujesz mnie pouczać? To moja babcia, nie twoja. Jeśli chce mnie skarcić, zadzwoni do mnie bezpośrednio. Nie potrzebuję, żebyś się wtrącała."

Layla mocno przygryzła dolną wargę, nie mogąc nic powiedzieć przez dłuższą chwilę.

Tak, rzeczywiście przekroczyła granicę.

Piętnaście minut później samochód dotarł do North Shore Heights. Seth kazał jej zatrzymać się przy wejściu, po czym wysiadł i wszedł do środka, nie oglądając się za siebie.

Layla nie zwlekała. Zawróciła samochód i odjechała.

Po powrocie do Oceanview Estate, Layla padła na łóżko jak martwa. Wpatrywała się tępo w sufit, zanim zamknęła oczy, pozwalając łzom cicho spływać.

Następnego dnia, tak jak Layla się spodziewała, Seth użył pracy jako wymówki, aby Layla sama poszła na urodziny jego babci.

Kiedy Elizabeth Stanton się o tym dowiedziała, wpadła w szał, najpierw dzwoniąc, by skarcić swojego wnuka, a potem dzwoniąc do Layli, by ją zbesztać.

"Po trzech latach małżeństwa nadal nie potrafisz go ogarnąć? Co robiłaś przez te wszystkie lata? Czyż nie nauczyłam cię? Mężczyźni lubią się bawić, ale musisz trzymać go w łóżku. Nawet tego nie potrafisz?"

Twarz Layli stopniowo bledła. Zacisnęła usta i powiedziała: "Przepraszam, babciu. Jego serce nie jest ze mną."

Ton Elizabeth był surowy. "Nie obchodzi mnie, czy jego serce jest z tobą, czy nie. Jesteś teraz synową rodziny Stanton. Nie możemy pozwolić, żeby ludzie plotkowali, że Stantonowie źle traktują swoją synową, prawda? Gdzie by to zostawiło reputację rodziny Stanton? Uratowałaś wtedy Setha, a gdyby mój mąż nie nalegał, żebyś została żoną Setha, nie zgodziłabym się. Inaczej, jak byście skończyli? Trzy lata i nawet nie trzymałam prawnuka."

Layla nie odpowiadała. Po prostu pozwoliła Elizabeth ją upokarzać na różne sposoby, zanim ta w końcu rozłączyła się, mówiąc jej, żeby też nie przychodziła na urodziny.

Po tych kolejnych ciosach duch Layli stopniowo się kruszył. Siedziała bezwładnie na sofie, jakby jej dusza została wyciągnięta.

Pięć lat temu ojciec Layli, Thomas Montgomery, został oszukany, co doprowadziło do przejęcia jego firmy po niskiej cenie i całkowitego bankructwa rodziny Montgomery.

Nie mogąc znieść szoku, jej ojciec doznał wylewu krwi do mózgu i zmarł tydzień później.

Jej matka, Susan Montgomery, postanowiła ponownie wyjść za mąż za nowobogackiego Roberta Hawkinsa, porzucając ją.

Ale dobre czasy nie trwały długo. Robert stracił wszystko na hazardzie i skończył w więzieniu.

Trzy lata temu, kiedy Susan dowiedziała się, że Layla wyszła za Setha Stantona, wróciła na kolanach.

Z powodu więzów krwi i miękkiego serca, Layla od czasu do czasu dawała matce pieniądze, pozwalając Susan żyć dość wygodnie przez ostatnie lata.

Jedynym problemem było to, że kiedy Robert trafił do więzienia, zostawił syna z poprzedniego małżeństwa – Briana Hawkinsa, nieudacznika, który nawet nie dostał się na studia i po prostu dryfował przez życie.

Susan wspierała go przez lata, a Layla została w to wciągnięta. Ponieważ była piękna i zaniedbywana przez Setha, Brian często ją nękał.

Po szybkim przygotowaniu miski makaronu, Layla miała zamiar odpocząć, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi.

Zaintrygowana, zeszła na dół do drzwi i sprawdziła wideodomofon. Kiedy zobaczyła, kto to, jej serce się ścisnęło.