Błyskawiczne małżeństwo z CEO

"Patrzcie na tę małą dziwkę! Nigdy faceta nie widziała? Już próbuje uwodzić ludzi w takim młodym wieku! Nawet własnego brata nie oszczędza!"

"Nie zrobiłam tego! Puść mnie! To twój syn wpadł do mojego pokoju!"

"Bezwstydna lafirynda! Przyłapana na gorącym uczynku i jeszcze obwinia mojego syna! Spójrz na siebie! Nawet nie masz ubrania!"

Rowan Blair chwyciła Emily Johnson za włosy i rzuciła ją na ziemię.

Ręcznik Emily prawie się rozwiązał pod wpływem szarpnięcia Rowan.

Piętnastoletnia Emily kurczowo trzymała ręcznik jedną ręką, desperacko kręcąc głową.

"Nie zrobiłam tego! Nie zrobiłam! Rowan! To Ian Johnson wszedł do mojego pokoju, kiedy brałam prysznic! Nie mam ubrania, bo właśnie się kąpałam!"

Emily gorączkowo się broniła.

"Jasper! Jasper! Wierzysz mi? Naprawdę nie próbowałam uwodzić Iana!"

Jasper Johnson spojrzał na gładki policzek Emily, odwrócił głowę i lekko odkaszlnął, nawet dyskretnie przełykając ślinę.

Emily miała tylko piętnaście lat, ale już była bardzo piękna, zupełnie jak jej zmarła matka.

Niestety, nigdy nie miał szansy z nią przed jej śmiercią...

Zabawa z zimnym trupem była trochę niepokojąca...

Czekał, aż Emily dorośnie, ale teraz Ian też wydawał się ją lubić.

Oczy Jaspera biegały nerwowo.

Naprawdę chciał, żeby Rowan po prostu zerwała ręcznik Emily...

Ale Rowan ciągle krzyczała, nie podejmując żadnych działań, każda obelga była bardziej złośliwa od poprzedniej.

Jeśli to się tak dalej potoczy, sąsiedzi wszystko usłyszą.

Emily była jeszcze niepełnoletnia, a jeśli sytuacja wymknie się spod kontroli, mogłaby zostać przeniesiona do innego domu zastępczego...

To nie mogło się stać. Taka piękna dziewczyna nie mogła zostać zabrana przez kogoś innego.

Jasper chwilę się zastanawiał, a potem podszedł i uderzył Rowan w twarz.

"Zamknij się, idiotko! Na co się tak drzesz? Chcesz powiedzieć, że jest dziwką z kiepskimi genami? Powiem ci, że to dziecko z rodziny Johnsonów, córka mojego brata! To czyni ją jak moim własnym dzieckiem! Jeśli znowu ją skrzywdzisz, zabiję cię!"

Rowan spojrzała na Jaspera z niedowierzaniem.

Jasper zazwyczaj miał zły temperament, ale rzadko ją bił, chyba że był naprawdę wściekły.

Ale odkąd Emily zamieszkała z nimi, Jasper zachowywał się bardzo lekceważąco.

Na początku Rowan nie pozwalała Emily jeść przy stole, chcąc zobaczyć reakcję Jaspera.

Jasper nie protestował.

Rowan poznała pierwszą granicę Jaspera.

Potem Rowan kazała Emily przenieść się ze swojego pokoju na strych. Jasper nie powiedział wiele, tylko wspomniał: "Upewnij się, że Emily ma dodatkowy koc."

Emily była córką Kai Johnsona, a Kai był młodszym bratem Jaspera.

Kai wyruszył na morze z kapitanem w wieku piętnastu lat, a później zarządzał plantacją kauczuku.

Gdy Emily miała osiem lat, Kai i jego żona Mia Wilson wypłynęli na morze, by znaleźć perły na urodziny Emily...

Kai zaginął w tajemniczych okolicznościach.

Matka Emily, Mia, wróciła sama na jachcie.

Niestety, zmarła kilka dni po powrocie.

Gdyby nie ten wypadek, rodzina Jaspera nie miałaby szansy zamieszkać w tej luksusowej rezydencji...

Jaspera wyrwał z zamyślenia płacz Rowan, wyciągnął rękę, by pomóc Emily wstać.

"Emily, wstań! Wierzę ci, oczywiście, że ci wierzę. Nie płacz, mój mały aniołku."

Jasper przyciągnął Emily do siebie, jego lewa ręka głaskała jej gładkie plecy...

Emily była przerażona i szybko odepchnęła Jaspera.

"Nie! Nie! Nie dotykaj mnie!!"

Emily obudziła się z koszmaru.

"Emily? Co się stało? Zły sen? Wszystko w porządku, wszystko w porządku."

Bianca Johnson przytuliła Emily, delikatnie poklepując ją po plecach.

"To tylko koszmar, to nie jest prawdziwe..."

Głos Bianki był bardzo kojący.

Emily wzięła kilka głębokich oddechów i w końcu się uspokoiła.

Bianca była kuzynką Kaia, w podobnym wieku, i dorastali razem.

Po powrocie Kaia z morza i rozpoczęciu działalności, Bianca była jego prawą ręką.

Z wyjątkiem tej jednej podróży, Bianca nie chciała wtrącać się w czas spędzany przez Kaia i Mię, więc nie pojechała.

Nie spodziewała się, że to będzie ostatnie pożegnanie.

Bianca posiadała dziesięć procent udziałów w plantacji kauczuku.

Chociaż Jasper później przejął majątek Kaia, nie mógł przejąć udziałów Bianki.

Ale zrobił wszystko, by ją wykluczyć, nie pozwalając jej uczestniczyć w zarządzaniu plantacją.

Bianca rozważała sprzedaż swoich udziałów i opuszczenie Emerald City.

Ale wtedy piętnastoletnia Emily zapukała do jej drzwi.

Od tego czasu Bianca i Emily mieszkały razem.

Bianca miała trzydzieści pięć lat i nigdy nie wyszła za mąż.

Emily postrzegała Biankę zarówno jako matkę, jak i siostrę, i omawiała z nią wszystko.

"Emily, minęło już prawie piętnaście lat. Co zamierzasz zrobić? Czy zamierzasz zrezygnować z tych udziałów?"

Bianca zapytała cicho.

Zgodnie z prawem Emerald City, prawa dziedziczenia nieletnich wchodziły w życie dopiero w wieku dwudziestu trzech lat.

I musieli być w związku małżeńskim.

Więc, aby Emily mogła odziedziczyć majątek swoich rodziców, musiała wyjść za mąż przed ukończeniem dwudziestu trzech lat.

Ale Emily właśnie ukończyła studia magisterskie i miała już dwadzieścia dwa lata.

Zostały tylko trzy miesiące do jej dwudziestych trzecich urodzin, a ona nawet nie miała chłopaka.

"Nie, nie mogę zrezygnować z praw do spadku!"

Emily przetarła policzki, zbierając odwagę. "Bianco, wspominałaś wcześniej, że możesz przedstawić mi 'męża', czy to prawda?"

Bianca zmarszczyła brwi i skinęła głową, "Nie mówiłaś wcześniej, że małżeństwo bez fundamentu miłości nie może być szczęśliwe?"

Emily odpowiedziała bezradnie,

"Myślałam, że znajdę prawdziwą miłość na studiach, ale zdałam sobie sprawę, że ci faceci nie chcieli się ze mną ożenić; chcieli tylko ze mną spać."

Bianca pogłaskała Emily po jedwabistych, gładkich włosach.

Emily całkowicie odziedziczyła urodę po Kaiu i Mii.

Jej skóra była niesamowicie gładka.

Jej włosy były miększe niż wodorosty.

A jej lalkowa uroda nie potrzebowała żadnego makijażu...

Emily była zbyt piękna. Jeśli wyszłaby za kogoś nieodpowiedniego, byłoby to kłopotliwe!

Myśląc o tym, Bianca podjęła decyzję.

"Jeśli już się zdecydowałaś, pomogę ci znaleźć kogoś, kto naprawdę chce się z tobą ożenić. Nie martw się, znajdę odpowiednią osobę."

"Bianco, jeśli to możliwe, zrób to szybko. Nie chcę, aby ciężka praca moich rodziców została zrujnowana przez Jaspera."

Od kiedy Emily poszła do domu Bianki, Jasper zadzwonił na policję.

Ponieważ Emily była niepełnoletnia, prawo wymagało, aby jej prawny opiekun był najpierw krewnym, potem przyjacielem rodziny, a na końcu rodziną zastępczą zapewnioną przez opiekę społeczną.

Emily zaproponowała, że jeśli będzie mogła mieszkać z Bianką, zrzeknie się alimentów. Warto zauważyć, że majątek Kaia przeliczony na alimenty oznaczał, że Emily mogłaby otrzymywać co najmniej 500 000 dolarów rocznie.

Rodzina Jaspera wybrała pieniądze zamiast kobiety.

To pozwoliło Emily uniknąć katastrofy.

Jednak oznaczało to również, że Emily żyła w biedzie przez osiem lat.

Chociaż Bianca posiadała dziesięć procent udziałów, została wyrzucona z plantacji kauczuku, a roczne dywidendy, które otrzymywała, ledwo starczały na ich utrzymanie.

Teraz Emily ukończyła studia magisterskie i mogła sama się utrzymać.

Więc najważniejsze teraz było szybkie wyjście za mąż i zabranie aktu małżeństwa do prawnika do notarialnego poświadczenia. Oczywiście, Jasper nie oddałby łatwo spadku.

Nie ma problemu, mogła poczekać.

Dlatego nie mogła czekać ani dnia dłużej, aby znaleźć partnera do małżeństwa.

Wkrótce Bianca wybrała najodpowiedniejszego kandydata spośród kilkudziesięciu profili.

"Mason... szef ochrony w Aegis Corp?"

Emily spojrzała na profil, który podała jej Bianca, i zapytała podejrzliwie.

"Tak, mój mały aniołku, jesteś zbyt piękna! Zwykli mężczyźni nie mogą cię chronić. Myślę, że Mason jest najsilniejszym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek widziałam. Wyobraź sobie, jeśli wrócisz na plantację kauczuku z nim, rodzina Jaspera nie odważy się mówić głośno!"

"Idź szybko! Już umówiłam cię na spotkanie z nim na Placu Jedności o 14:00. Nie spóźnij się!"

Bianca podała Emily nową sukienkę na ramiączkach i wypchnęła ją za drzwi.

Plac Jedności w Szmaragdowym Mieście był również znany jako Plac Zakochanych.

Nie tylko znajdowały się tam najbardziej luksusowe hotele tematyczne, ale także urząd stanu cywilnego, gdzie można było szybko wziąć ślub.

Emily spojrzała na zdjęcie w telefonie i rozejrzała się wokół wejścia na Plac Jedności.

Wkrótce zobaczyła mężczyznę o wzroście ponad sześć stóp, ubranego w drogi, skrojony na miarę szary garnitur, wysiadającego z samochodu biznesowego.

Spojrzał w dół na swój telefon, a potem rozejrzał się wokół.

Jego wyraz twarzy był identyczny jak Emily.

Emily szybko podeszła i machnęła telefonem przed mężczyzną.

"Mason?"

"Znasz mnie?"

Zapytał mężczyzna, zaskoczony.

"Jesteś spóźniony, jest już prawie trzecia. Pośpieszmy się!"

Emily chwyciła mężczyznę za nadgarstek i pociągnęła go w kierunku urzędu stanu cywilnego.

Mężczyzna początkowo chciał się wyrwać, ale świeży zapach cedru i szałwii od Emily sprawił, że chwilowo zapomniał o oporach, pozwalając kobiecie wciągnąć go do urzędu...

"Nazywam się Emily, a ty? Och, przepraszam, jesteś Mason. Przepraszam, czas nagli. Jutro zaczynam nową pracę, więc nie wiem, czy będę miała czas zająć się tą ważną sprawą. Jakie masz plany?"

Emily spojrzała na mężczyznę przed sobą i poprawiła okulary.

Miała lekką ślepotę twarzy, więc kupiła parę okularów bez recepty jako wymówkę. W ten sposób, jeśli pomyliłaby kogoś, łatwo byłoby jej wybaczyć jako osobie z wadą wzroku.

James Smith spojrzał na akt małżeństwa w swojej ręce, a potem sprawdził zdjęcie, które wysłała mu matka, Rhea. Potwierdził, że była jeszcze piękniejsza na żywo niż na zdjęciu.

Ale dlaczego ta kobieta nazywała go Mason?

Nieważne, mogła nazywać go, jak chciała.

W końcu to było tylko fikcyjne małżeństwo.

Babcia Jamesa, Cleo, była chora i martwiła się o jego małżeństwo.

Nalegała, żeby James się ożenił, zanim zgodzi się na operację.

James pierwotnie myślał, że znalezienie kobiety do ślubu będzie trudne, ale Rhea od niechcenia znalazła odpowiednią kobietę, a oni zarejestrowali małżeństwo zaraz po spotkaniu.

Jak tylko wróci z aktem małżeństwa, jego babcia powinna przestać sprawiać kłopoty.

James wyjął z kieszeni wizytówkę z tłoczeniem złotem i podał ją Emily.

"Oto moje dane kontaktowe. Jeśli będziesz czegoś potrzebować, po prostu się odezwij."