Miliarder, którego zatrzymałam

"Zmęczona?" Męski, chrapliwy głos, wciąż pełen pożądania, szeptał jej do ucha.

Sophia Brown ledwo otworzyła oczy, jej jedwabiste kasztanowe włosy rozrzucone niedbale na jedwabnej poszewce.

Podążając za ruchami mężczyzny, wygięła szyję w bezradnej przyjemności, ukazując elegancką krzywiznę swojego gardła.

"Zróbmy przerwę," wymamrotała, jej głos równie chrapliwy, wyraźnie zmęczony po ich namiętnym spotkaniu.

Wzrok Henry'ego Windsora płonął pożądaniem, gdy bawił się kosmykiem jej włosów, jego ton był figlarny. "Już się poddajesz? Jeszcze chwilę temu miałaś dość energii, żeby mnie podrapać."

Sophia rzuciła okiem na czerwone ślady, jakie jej paznokcie zostawiły na piersi Henry'ego, jej policzki zarumieniły się na czerwono, gdy przeklinała w duchu.

Trzymała go już od dwóch lat, a jakoś jego wytrzymałość tylko się poprawiała z czasem.

Jej plecy ją zabijały!

Henry spojrzał na nią, gdy jego ręce mocno chwyciły jej smukłą talię. Światło z góry rzucało cienie na jego już wyrzeźbione rysy, sprawiając, że wyglądał jak arcydzieło wyrzeźbione przez najoddaniejszego artystę.

"Wiek mnie dogania; trudno konkurować z kimś młodym jak ty." Sophia w końcu złapała oddech, jej wypielęgnowane paznokcie figlarnie drapały pierś Henry'ego jak kapryśny kot.

Henry złapał jej wędrującą rękę, jego oczy były ciemne od namiętności. "W moich oczach zawsze będziesz młoda."

Zaraz po tym, jak skończył mówić, telefon Sophii na nocnym stoliku nagle zadzwonił. Ekran migał nazwą kontaktu "Kochanie," jakby ktoś wylał na niego wiadro lodowatej wody, natychmiast niszcząc intymną atmosferę.

Oczy Henry'ego błysnęły czymś niebezpiecznym. "Kochanie? Więc to dlatego chciałaś zerwać ze mną dziś wieczorem?"

"Nie zerwać. Zakończyć tę umowę," Sophia poprawiła poważnie. Sięgnęła, by odłożyć słuchawkę, ale Henry był szybszy, odbierając połączenie.

Niecierpliwy głos Olivera Millera zabrzmiał przez głośnik.

"Sophia, kiedy dokładnie wracasz do domu? Wiesz, że na ciebie czekam. Próbujesz się na mnie obrazić?"

Cichy, delikatny kobiecy głos odezwał się w tle.

"Oliver, bądź dla Sophii milszy. Nie bądź dla niej taki surowy."

Wyraz twarzy Sophii natychmiast stał się zimny.

Clara Garcia kontynuowała swoim łagodnym tonem. "Sophia, dziadek Olivera chce, żebyś wróciła do domu. Nawet jeśli chcesz się obrazić, nie możesz lekceważyć starszych. Poza tym, czekaliśmy na ciebie w domu cały wieczór."

Głos Clary był łagodny, ale już przedstawiła Sophię jako nieokazującą szacunku starszym. Druga połowa jej wypowiedzi była szczególnie sugestywna.

Oliver był obecnie w tym, co kiedyś było ich małżeńskim domem.

Z Sophii nieobecnej tak późno, kto wie, co mogła robić?

Sophia zrozumiała ukryty podtekst, ironia zalewając jej oczy.

Dwa lata rozłąki, a taktyki Clary wciąż były tak prymitywne.

Nie tylko Clara celowo zniszczyła czyjeś małżeństwo, ale także przekonała Olivera, by zabrał ją za granicę w dniu ślubu z Sophią.

Spędzili dwa lata za granicą w swoim nielegalnym związku, oddając się rozkoszom, całkowicie ignorując fakt, że dziadek Olivera, Gavin Miller, trafił do szpitala z szoku, a rodzina Millerów stała się pośmiewiskiem.

Głos Sophii był zimny i pełen ironii. "Nie możesz wytrzymać pół dnia? Kiedyś czekałam na ciebie całą noc, tylko po to, by usłyszeć, że zabrałeś Clarę za granicę."

Furia Olivera wybuchła jeszcze bardziej. "Sophia, mówiłem ci, nie mam czasu na twoje dramaty! Gdzie teraz jesteś? Wracaj natychmiast do domu."

Sophia zmarszczyła brwi, jej uwaga całkowicie skupiona na rozmowie telefonicznej. Nie zauważyła, że wyraz twarzy Henry'ego obok niej staje się coraz bardziej mroczny.

Nie chciała widzieć Olivera, ale nie mogła zignorować Gavina.

Było już bardzo późno, a Gavin wciąż czekał.

Zebrała się w sobie. "Zaraz tam będę."

W momencie, gdy to powiedziała, ręka Henry'ego, która spoczywała na jej piersi, nagle się poruszyła. Podniósł głowę, by ugryźć ją w płatek ucha, a jego głos był celowo przytłumiony. "Sophia, naprawdę potrafisz wrócić? Czy nie jestem lepszy od niego?"

Głos Henry'ego był już głęboki i chrapliwy, ale teraz celowo obniżył ton, a jego słowa miały w sobie nutę zamierzonego uwodzenia.

Sophia natychmiast rzuciła Henry'emu ostrzegawcze spojrzenie, dając mu znak, by zamilkł.

Zdrada małżeńska Olivera była powszechnie znana.

Musiała utrzymać swoją pozycję ofiary. Gdyby Oliver przyłapał ją na czymś kompromitującym, straciłaby przewagę.

Oliver usłyszał głos po drugiej stronie telefonu; jego wyraz twarzy zmienił się, a głos podniósł się w odpowiedzi. "Czy jest tam z tobą jakiś mężczyzna? Sophia, gdzie dokładnie teraz jesteś?"

"Źle usłyszałeś."

Sophia natychmiast się rozłączyła, nie dając Oliverowi szansy na dalsze pytania.

Przełączyła telefon na tryb cichy i rzuciła go na bok.

Patrząc na Henry'ego, przysunęła się do niego, teraz patrząc na niego z góry. Położyła rękę na jego jabłku Adama, a jej palce delikatnie przesuwały się w górę i w dół.

Henry przełknął ślinę mimowolnie.

Piękne oczy Sophii zwęziły się lekko.

"Zrobiłeś to celowo. Co próbujesz osiągnąć? Zastąpić Olivera?"

Zabawnie poklepała Henry'ego po wyrzeźbionych mięśniach klatki piersiowej. "Odpowiedz mi."

Spojrzenie Henry'ego stało się jeszcze ciemniejsze, a jego głos niski. "Znałaś moje intencje od samego początku."

"Ładna myśl, ale niemożliwa." Sophia poczuła ukłucie żalu, mówiąc to.

W końcu Henry był idealnym towarzyszem pod każdym względem.

Nie tylko był przystojny i miał niesamowite ciało, ale jego umiejętności były również wyjątkowe.

Inaczej ich układ nie trwałby dwa lata.

Choć gardziła Oliverem, ceniła sobie dobroć Gavina.

Kiedy rodzina Brownów użyła jej jako pionka, to Gavin dał jej ciepło rodziny.

Gdyby nie pogarszający się stan zdrowia Gavina, nie wezwałby pilnie Olivera z powrotem.

Sophia miała zamiar powiedzieć więcej, gdy Henry gwałtownie przycisnął swoje usta do jej, jakby próbując powstrzymać ją przed mówieniem czegoś jeszcze bardziej bezdusznego.

Sophia westchnęła w duchu. 'Dobra. Korzystaj z chwili.'

Tymczasem Oliver nie mógł pozbyć się uczucia, że coś jest nie tak z tym głosem, który usłyszał. Choć był słaby, był pewien, że po drugiej stronie był mężczyzna.

Tak późno w nocy, Sophia była z innym mężczyzną!

Clara uważnie obserwowała jego coraz ciemniejszy wyraz twarzy. "Oliver, nie myśl za dużo. Może Sophia omawia interesy z męskim klientem."

"Jakie interesy omawia się tak późno w nocy?"

Oliver zerwał się na nogi, a wewnątrz niego wezbrała zaborcza wściekłość.

"Jeśli Sophia mnie zdradziła, nigdy jej tego nie wybaczę!"

Oliver stłumił złowieszcze uczucie narastające w jego piersi.

W tym momencie, w pokoju hotelowym, Sophia i Henry w końcu zakończyli swoją batalię.

Sophia była tak wyczerpana, że nie mogła nawet podnieść palca.

Henry delikatnie zaniósł ją do łazienki, aby ją umyć — nawyk, który utrzymywał przez dwa lata.

Sophia delektowała się kąpielą z pianą.

Po dokładnym umyciu jej, Henry owinął ją ręcznikiem i zaniósł z powrotem do łóżka, zanim sam się umył.

Ale kiedy wyszedł, przywitała go karta bankowa, którą Sophia mu podała.

"Choć jesteś świetny i zadowalasz mnie pod każdym względem, mój mąż wrócił."

"Więc to koniec. Na karcie jest twoje wynagrodzenie."