22 Book(s) Related to LOVE

เมื่อเพื่อนรัก ต่างก็แอบรักเพื่อน ต่างคนต่างไม่กล้าบอกความในใจ จนเมื่อทนเก็บไว้ไม่ไหว ระเบิดความในใจออกมา แต่ทว่าอุปสรรคของพวกเขาไม่ได้มีเพียงเท่านี้ มันมีอะไรมาที่มากกว่านั้น....

"ผมไม่คิดว่าจะได้มาเจอคนที่น่าสนใจแบบคุณที่นี่"

"ผมแค่มาพักผ่อนกายใจเฉยๆ " อีกฝ่ายทำเพียงแค่ยกยิ้มรับ ขยับกายเข้ามาใกล้ ฝ่ามือเอื้อมไปวางที่ต้นขา ลูบไล้ไปมาเบาๆ จนทำให้คนที่นั่งอยู่แทบจะอดใจไม่ไหว ถอนหายใจออกมาแรงๆ และพยายามหันมองรอบๆ ตัว เพื่อหักห้ามใจไม่ให้ตะบันหน้าคนที่กำลังนั่งแนบชิด แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัว ร้องออกมาอย่างตื่นตกใจ

"เหี้ย!!! "

"โอ้ย!" เสียงหวานร้องขึ้นเมื่อจู่ๆ ชายหนุ่มก็เบรกรถกระทันหัน ส่งผลให้ใบหน้าเธอชนกับแผ่นหลังเขาอย่างจัง ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ มือบางยกขึ้นมากุมใบหน้าอัตโนมัติแล้วก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์ เดินโซเซไปพิงราวสะพาน
"ขะ..ขอบคุณนะที่พาออกมาจากโรงแรม"
"..."?
"นายเอาเบอร์โทรนายมา เดี๋ยวฉันจะโทรนัดนายกินข้าวเป็นการขอบคุณก็แล้วกัน" ปลายฝันยกมือขึ้นมาเสยผมขึ้น แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่ม เธอเอียงคอมองเขาแล้วเงียบไป ด้วยเพราะชายหนุ่มยังไม่ได้ถอดหมวกกันน็อกจึงไม่รู้ว่าเขากำลังมองเธออยู่หรือเปล่า
"..." เขาเปิดหน้ากากบังลมขึ้น ยกมือขึ้นมาชี้หน้าปลายฝัน ก่อนที่เขาจะก้าวลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ เดินตรงไปหาหญิงสาว
"เธอเป็นใคร?"
"ฉะ..ฉัน ฉันเป็นใครนายไม่ต้องรู้หรอก ขอบคุณนะที่พาออกมา แล้วฉันจะตอบแทนบุญคุณนายในไม่ช้า"
"ไม่ต้องตอบแทน เราสองคนไม่ได้มีบุญคุณต่อกัน" เขาปิดหน้ากากบังลมลง แล้วหันหลังเดินกลับไปที่รถ ทว่าในจังหวะนั้นฝ่ามือบางก็คว้าท่อนแขนเขาไว้
"นะ..นายฉันยืมมือถือหน่อยสิ" ปลายฝันคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อชายหนุ่มยอมหยุดแล้วหันมามองเธอ เขาแกะมือเธอออกจากแขนเสื้อแล้วหมุนตัวกลับมามองหน้าเธอ
"..." ปลายฝันทำหน้าเลิ่กลั่กเมื่อคนตรงหน้าถอดหมวกกันน็อกออก เธอก้มหน้าหลบสายตา
"เธอเป็นหมอหรือพยาบาล"
"เป็นหมอ เอ๊ะ! นายรู้ได้ยังไง?"

Vampire เจ้าเสน่ห์ :
“ที่เธอพูดมาน่ะ ฉันต้องได้อยู่แล้ว แต่ที่ต้องการนะเป็น...” เขามันพวกมักมาก ถ้าได้คือต้องทั้งหมด แต่ถ้าไม่ได้...เขาก็จะกำจัดมิให้เหลือซาก!
“อะไร” สุพรรณิการ์เอ่ยถามด้วยหัวใจสั่นๆ

Lycan แสนเสน่หา :
แน่ะ...ยายตุ้ยนุ้ยจอมตะกละกลบความเขินด้วยการทำหน้ากระฟัดกระเฟียดและประทุษร้ายเขาเสียนี่ อย่างนี้ต้องถูกลงโทษ! เจอโรมีสอดแขนรัดรอบเอวคอดกิ่วและพลิกกายกลับให้ร่างนุ่มนิ่มตกอยู่ใต้อาณัติ
“ว้าย! ไม่เอานะเจโร ไม่เล่นอย่างนี้นะ”

เจ้าสาว Vampire :
“ให้หัวใจนำทาง รักจะพาเราผ่านเรื่องเลวร้ายทุกอย่างไปได้” พลังแห่งรักชนะทุกสิ่ง!

"..." พู่กันแหงนมองท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีมืดสนิทด้วยกลุ่มเมฆฝนที่เริ่มตั้งเค้า เธอยืนลังเลใจอยู่ชั่วครู่ด้วยเพราะไซต์งานกับเต็นท์ที่พักอยู่ห่างกันมากพอสมควร "ฝนจะตกก่อนไปถึงหน้างานไหมเนี่ย..จู่ๆก็ครึ้มฟ้าครึ้มฝนมาซะได้" เธอจับสายกระเป๋าคาดอกแน่นแล้ววิ่งออกไป ทว่าโชคไม่เข้าข้างเธอเลย ทันทีที่เท้าทั้งสองข้างพ้นจากเต็นท์เม็ดฝนก็โปรยปรายลงมาอย่างหนักหน่วง
"ซวยแล้ว..เปียกหมดเลย" เธอวิ่งไปหลบใต้เพิงเล็กๆ ยืนหนาวสั่นมองสายฝนโปรยปรายลงมาด้วยความหวาดหวั่น "อ๊ะ! เชือกรองเท้าเปียกอีกแล้ว" เธอจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดกับเชือกรองเท้าที่คลายออก ทำให้มันเปียกน้ำโคนจนเป็นสีแดง พู่กันย่อเข่านั่งลงไปหมายจะผูกเชือกรองเท้า เป็นจังหวะเดียวกับละอองฝนสาดเข้ามาใส่
"..." ใบหน้าสวยหันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามายืนใกล้ๆด้วยความงุนงง เธอมองรองเท้าหนังราคาแพงไล่สายตาขึ้นไปหยุดไว้ที่ร่มกันฝนสีดำสนิท ที่กำลังยื่นมาบดบังศีรษะของเธอ ชายหนุ่มคนดังกล่าวค่อยๆ ยกร่มขึ้นจนเห็นใบหน้าเขาได้ชัดเจน
"..!!" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำเมื่อเห็นหน้าเจ้าของร่ม
"กำลังต้องการร่มอยู่รึเปล่าคนสวย"
"อ๊อฟ.."

"พี่ริก" นินิวเรียกคนที่เข้ามาในห้องเธอ ฉันอยากจะกรี๊ดและกัดลิ้นตัวเองให้ขาด ฉันลืมไปสนิทว่าริกเป็นคนที่เข้าออกคอนโดของเธอได้อย่างง่ายดาย

"ออกไป ถ้าไม่อยากโดนข้อหาบุกรุกห้องคนอื่นในยามวิกาล" นินิวบอกริกมาเสียดังด้วยสีหน้าโกรธจัด ที่ริกเข้าห้องเธออย่างถือวิสะ

"ไม่ไป ในเมื่อที่นี่คือห้องเมียฉัน ทำไมฉันต้องออก" ร่างสูงบอกมาด้วยเสียงแข็งด้วยความไม่พอใจ

"ห้องฉันไม่ใช่ห้องของยัยโมเน่ เมียคนปัจจุบันของพี่ ถ้าพี่ยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่บ้างก็ออกไปจากห้องฉันคะ" แต่ริกกับไม่สนใจคำพูดนินิวเลยซักนิด ร่างสูงเดินเข้ามาหาคนตรงหน้า นินิวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับจับที่ชายผ้าขนหนูเอาไว้แน่นขึ้น เพราะคนตรงหน้านั่นดูอันตรายสำหรับเธอ

"อย่านะพี่ริก เรื่องของเรามันจบไปแล้ว" นินิวบอกมาด้วยเสียงสั่นเพราะสายตาที่เขามองเธอมามันน่ากลัวมากจริงๆ

"ชอบฉันไม่ใช่เหรอ เอาฉันแล้วจะไปอ่อยคนอื่น อีกทำไม ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเธอจูบกับไอ้ไทม์"

"ในเมื่อพี่เห็นเช่นนั้น พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียสิ ฉันจะอ่อยจะจูบกับใครมันก็เรื่องของฉันไหม ฉันบอกพี่ไม่กี่ร้อยครั้งแล้วว่าเราเลิกกันแล้ว เพราะพี่มันเลว ฉันเลยไม่อยากได้พี่แล้ว "

"นี่มันเรื่องบ้าอะไร"
"เธอได้นอนกับฉัน ส่วนฉันก็ได้ผลประโยชน์จากการนอนกับเธอ ถือว่าแฟร์ ๆ" เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาน้ำตาล "ไม่สิ เธอยังคุ้มกว่า ได้นอนกับฉันแถมยังได้เงินอีกหนึ่งล้าน"
"ไม่ค่ะ ฉันไม่เอา" น้ำตาลถอยหลังหนี
แบบนี้มันยิ่งกว่าตายทั้งเป็นด้วยซ้ำ ถ้าเขาเอาคลิปที่เธอมีอะไรกับเขาไปปล่อยในเว็ปไซด์ แล้วเธอจะใช้ชีวิตอยู่ยังไงล่ะ
"มาสิ" ไคล์ยังเดินเข้าไปใกล้เรื่อย ๆ
"อย่าเข้ามานะ" น้ำตาลร้องห้าม "ฉันไม่ทำแล้ว ไม่อยากทำแล้ว"
หมั่บ!!
"ใครอนุญาตให้เธอไป"
"ฉันไม่ทำแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะนะ" เธอยกมือไหว้เขา และพูดประโยคเดิมซ้ำ ๆ "ฉันไม่อยากทำ"

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันฉันก็ปฏิญาณกับตัวเองเลยว่าจะเอาเด็กคนนี้มาเป็นแฟนให้ได้ แต่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นเพราะเขาไม่ชายตามองผู้หญิงเอ็กซ์อึ้มแบบฉันเลย
“ตุลดูรถให้พี่หน่อยสิรถเป็นอะไรไม่รู้ติดๆ ดับๆ”
“วันก่อนแอร์เสีย เมื่อวานยางรั่ว วันนี้ติดๆ ดับๆ ถ้าจะเป็นบ่อยขนาดนี้แนะนำให้ซื้อใหม่!!” เขาบอกแบบไม่สบอารมณ์ คงจะดูออกมาฉันจงใจมาเจอ
“จะซื้อใหม่ให้เปลืองเงินทำไม พี่ชอบรถคันนี้นะมีปัญหาบ่อยดี ^_^”
“ไม่ชอบคนแก่…มากประสบการณ์”
คำพูดของตุลทำให้ฉันหน้าเหวอกันเลยทีเดียว ครั้งแรกที่มีคนพูดว่าฉันแก่ แถมยังบอกว่ามากประสบการณ์อีก ฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะไอ้เด็กบ้า!!

ทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งถูกใจไปหมดซะทุกอย่าง แต่...

"บ้าเอ๊ย!" ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคายที่ตอนนี้ซีดเซียวกำหมัดแน่น ทุกอย่างรอบกายเริ่มไม่ปลอดภัยแม้กระทั่งที่พักปัจจุบันที่ใช้หลับนอนยังดูไม่ปลอดภัยสำหรับเขาตอนนี้
เมื่อคิดแบบนั้นแล้วเรย์จึงเก็บของแล้วออกไปจากตรงนี้ ทุกที่ที่เขาเข้าพีกมักจะพาความเดือดร้อนมาสู่คนแถวนั้น เขาพยายามปกปิดตัวตนที่แท้จริงจากโลกภายนอกแต่ก็ยังไม่พ้นเงื้อมมือปีศาจร้ายที่คอยตามเป็นเงาอยู่ตลอด
เท้าแกร่งบนรองเท้าผ้าใบสีดำก้าวเดินมาตามแนวฟุตปาธในยามวิกาลช่วงตีสามกว่าๆ ทุกอย่างตกอยู่ภายใต้ความเงียบจนน่าใจหายแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หัวใจแกร่งสั่นไหว เขาหยุดยืนนิ่งแล้วชักปืนออกมาเล็งไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่งซึ่งมีคนยืนอยู่ด้านหลัง
"ออกมา!"
"..."
"ถ้าไม่ออกมากูยิงมึง!!"
ปัง!
สิ้นเสียงเรย์กระสุนที่ยิงมาจากทางด้านซ้ายมือก็เจาะทะลุเอวสอบ
"อึก!..." ร่างหนาทรุดนั่งลงกับพื้นฟุตปาธก่อนเสียงปืนจะดังขึ้นหลายๆนัด เรย์ปรือตาขึ้นมามองรอบตัวซึ่งเขาเห็นชายชุดดำหลายสิบคนชักปืนมายิงอีกฝ่าย และมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ๆเขา เธอใช้ปลายกระบอกปืนเชยคางบึกบึนขึ้น
"เนี่ยเหรอผู้ชายอันตรายที่เขาว่า"
"..."
"เอาตัวเขาไป"
ภาพและเสียงตัดไปทันที เรย์ถูกหิ้วปีกขึ้นมาราวกับเขาเป็นสิ่งของไม่มีชีวิต

ความสัมพันธ์ครั้งนี้จะจบลงตรงไหน ในเมื่ออีกฝ่ายมีเจ้าของ "เลิกกับมันสิอยากได้อะไรพี่จะยกให้" [ธงเขียว ไม่มีนอกกายนอกใจ]

"ไอ้ไนท์" ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้ฟรุทเพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง
"ว่าไงมึง?" ผมถามพลางเลิกคิ้วใส่มันอย่างสงสัย"มึงเลิกกับน้องนุ่มยังวะ?" มันถามพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับผม
"ยัง มึงถามทำไมวะ?" ผมว่าแล้วหันไปชงเหล้าใส่แก้วของตัวเอง ตอนนี้ผมนั่งดื่มอยู่กับไอ้ฟรุท ไอ้พ้อยท์ แล้วก็ไอ้พี ที่คอนโดของผมเองนี่แหละ วันนี้เบื่อๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก เลยไม่ได้ไปหานุ่มเลย
"ทำเป็นไม่รู้เรื่อง" ไอ้ฟรุทมันพูดพร้อมกับตบลงมาที่กบาลผมแรงๆหนึ่งที
"อ้าวไอ้เชี่ย อะไรของมึงวะ?" ผมสบถใส่ไอ้ฟรุทแล้วหันไปมองหน้ามันอย่างงงๆ
"อีกสามเดือนเนยจะกลับแล้ว มึงจะทำตัวชิลเพื่อ?" ไอ้ฟรุทมันว่าพลางกระดกเหล้าเข้าปากทีเดียวจนหมดแก้ว
"เหลือเวลาอีกตั้งสามเดือน มึงจะให้กูรีบเพื่อ?"

กามเทพแสนกล...เล่นตลกกับหัวใจของสามคู่รัก ให้สะดุดกับความรู้สึกที่ทั้งหวานซึ้งและเจ็บปวดในคราวเดียวกัน
“พรหมลิขิต” หรือ “เนื้อคู่” ใครกันที่จะมีด้ายสีแดงผูกพันไว้
หากสองเราเกิดมาเพื่อกันจริง... จะยังแคล้วกันได้หรือไม่?
“หลิน” สาวน้อยจากเชียงราย ผิวขาวสะอาด ยิ้มง่าย ซื่อสัตย์กับความฝัน
เธอขยันทำงานพาร์ตไทม์สองที่เพื่อส่งตัวเองเรียน และตั้งใจใช้ชีวิตเรียบง่าย
ทว่าชีวิตกลับหักเลี้ยว เมื่อหัวใจของเธอ “สะดุด” กับชายหนุ่มที่ทั้งหล่อ รวย และอันตรายเกินต้าน
พีระ หรือ พี่พีค ซีอีโอหนุ่มเจ้าของโรงแรมหรูกลางกรุง
ผู้มีชื่อเสียงว่าเป็น “คาสโนว่าตัวพ่อ”
เขาไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนเกินหนึ่งอาทิตย์
แต่หญิงสาวธรรมดาอย่างหลินกลับกลายเป็นคนเดียวที่ทำให้เขาอยากหยุดทุกอย่างไว้ตรงหน้าเธอ
ทว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น... คือ “ความผิดพลาด” หรือ “ความตั้งใจ”?
ความใคร่ หรือ “ความรัก”? เมื่อพีคจงใจเข้าใกล้หลินเพียงเพื่อเอาชนะ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นฝ่าย “พ่ายแพ้” —
ให้รอยยิ้มจริงใจและหัวใจใสซื่อของหญิงสาวคนหนึ่ง คืนเดียวที่เปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล...
หลินจะเลือกอะไร ระหว่าง “ความรักที่เกิดจากหัวใจ” หรือ “พันธะที่บ้านเกิดขีดไว้ตั้งแต่เด็ก”
คู่หมั้นที่ไม่เคยเห็นหน้า... หรือชายผู้เปลี่ยนโลกของเธอทั้งใบ?

และความรักของแพรวาและกฤษ คู่รักที่อ่อนโยนแต่เปราะบาง
กับ “ภุชงค์” หนุ่มสำราญ กับ ศิริพักตร์ เจ้าของร้านอาหารสวยเก่ง
…ก็กำลังถูกทดสอบด้วยเกมรักของโชคชะตาเช่นกัน

'แก้มใส' สำหรับผมเธอก็แค่ของเล่นชั่วคราว
ไม่ได้คิดจริงจังถึงขั้นอยากจะยกสถานะให้เป็นเมียหรืออะไรสักอย่าง

“เลิกพยศ ถ้ายังไม่อยากให้ไอ้ผู้ชายตรงหน้าเห็นหนังสดของฉันกับเธอ” ผมขู่เธอต่อหน้าชู้บางตัว

“หยาบคาย” ส่วนเธอก็พยศแล้วพยศเล่า มันน่านัก...


'กรุงโซล' คือซาตานร้ายที่เข้ามาเพื่อล่อลวงฉันให้ติดอยู่ในวังวนที่เรียกว่า
'เกมชิงหัวใจ' เกมที่ใครเผลอยกหัวใจให้ใครก่อนคนนั้่นเป็นฝ่ายแพ้
และฉันจะต้องเป็นคนชนะเกมนี้เพื่อเอาคืนสิ่งที่เขาทำกับฉัน
แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ซาตานอย่างกรุงโซล
ฉันเหมือนเป็นเพียงลูกไก่ในกำมือของเขา

กลิ่นหอมที่ตราตรึงใจในวันที่เจ็บปวด ทำให้เขาออกตามหาเจ้าของกลิ่นจนแทบพลิกแผ่นดินหา จะมีไหม โอกาสที่เขาได้พบเจอเธอเพื่อที่จะได้เอ่ยขอบคุณ
Diffuser Love หอมกลิ่นรัก เป็นเรื่องราวของ กัลป์ หญิงสาวที่มีน้องชายอยู่เป็นครอบครัว ค่อยข้างติสและโลกส่วนตัวสูง เปิดร้านขายก้านไม้หอมที่มีขายทั้งหน้าร้านและขายออนไลน์ มีธุระกิจที่พักที่เปิดให้เช่า และอีกมากมายที่สามารถทำเงินได้

พระเอกคือ คริสติน พ่อหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อและแสนจะร้อนแรง พี่ชายของน้องอลิซจากเรื่อง(Season Love Project ฤดูรัก 'Winter') เจ้าของธุระกิจโรงแรมและบาร์มากมายทั่วประเทศ เบื้องหน้าคือนักธุรกิจเบื้องหลังคือผู้สืบทอดผู้มีอิทธิพลของอิตาลี

"กลิ่นหอมที่พระเอกจำได้ในวันที่โดนทำร้าย และเงาที่เลือนลาง ทำให้ออกตามหาอย่างน้อยก็เพื่อขอบคุณ แต่ใช้เวลาตามหาหลายปีก็ยังไร้วี่แววเจ้าของกลิ่นหอมๆนั้น กระทั่งได้บังเอิญเจอกับ กัล เจ้าของร้านก้านไม้ไหม และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเขาในการเข้าหาเจ้าของร้านโดยการซื้อก้านไม้หอม..."

ทุกตอนภายในเรื่องนี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์

พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง สแกน ทำซ้ำหรือเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เด็ดขาด

เขาว่ากันว่า “คำทำนายของยาย” ไม่เคยพลาด
และครั้งนี้...มันอาจจะพาเธอเข้าสู่กับดักของรักที่ไม่อาจหนี

“ถ้าไม่แต่งงานก่อนอายุยี่สิบเก้า แกจะต้องอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต!”

โบนิตา หญิงสาววัยยี่สิบแปดปีที่มัวแต่ทำงานจนลืมมองหาความรัก
เมื่อคำทำนายของยายผู้ล่วงลับยังดังก้องในหัว
เธอจึงตั้งปณิธาน จะหาผัวให้ได้ก่อนครบยี่สิบเก้า!

แต่โชคชะตาเหมือนเล่นตลก
เพราะคืนหนึ่งที่ผับในรัชดา เธอดันไปเมาแล้วฉี่เลอะกางเกงในของตัวเอง
ก่อนจะเผลอไป “อ้วกใส่” เสื้อของชายหนุ่มปริศนาที่ดันเป็นน้องชายของ “พี่ไกด์” ว่าที่สามีของเพื่อนสนิท!

และจากคืนนั้น...เธอก็ไม่เคยมีวันสงบสุขอีกเลย
เพราะผู้ชายคนนั้น หิรัญ...กลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง
ในฐานะ “เจ้านายใหม่” ที่ทั้งหล่อ ร้าย ปากเสีย และดูเหมือนจะจงใจทำให้หัวใจของเธอสั่นเล่น

“ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นของใคร...แต่ถ้าไม่มีใครจองไว้ ผมขอเป็นเจ้าของได้ไหมครับ”

เธอจะหนีคำทำนายของยายได้หรือไม่
หรือสุดท้าย...จะตกหลุมกับดักรักที่เธอเป็นคนขุดขึ้นมาเอง

#กับดักหัวใจยายสุดเลิฟ #YouAreMyTrueLove #โรแมนซ์ฟีลกู๊ดปนร้าย #เขินจนอยากตีตัวเอง

“ฉันมันรักใครไม่เป็นหรอก อย่ามาคาดหวังอะไรกับฉันเลย”
นั่นคือประโยคที่มันย้ำเตือนให้ฉันเจียมตัวแล้วต้องเลิกรักผู้ชายเย็นชาอย่างพี่เรย์
ในเมื่อเขาบอกกับฉันอย่างชัดเจนขนาดนั้น ฉันคงไม่โง่รักเขาต่อ....

BadbLove

เพราะว่าความรักมันทำให้รู้สึกเหมือนเป็นบ้า!
หลงใหล...คลั่งไคล้...ครอบครอง
.
.

“แก้มนี้ก็ของพี่!” เขาบอกถึงสิทธิ์ทันทีเพราะเขาจองเธอไว้
“เอ๊ะ! นี่มันครั้งที่สองแล้วนะ!!” เธอพยายามจะถอยตัวออกห่างแต่เขายังดึงเธอมาติดอีก
“แน่ใจเหรอว่าครั้งที่สอง?” เมื่อคืนเขาพึ่งจะเข้าไปหอมแก้มเธอเองหลายครั้งซะด้วยแต่ว่าหลับเหมือนตายขนาดนั้นไม่ทีทางรู้หรอกมั้ง
“แน่ใจค่ะ นี่พี่ต้องการอะไรกันแน่?”
“ต้องการเวย์ไง มาเป็นเมียพี่นะ” เขาบอกเธออยากหนักแน่นชัดเจนทุกคำ
“หนูไม่…” เธอแค่จะปฎิเสธเขาก็พูดตัดขึ้นมาทำเอาเธอถอนหายใจโล่งอกขึ้นมาทันที
“พี่ล้อเล่น!” หึ! ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอกแม่หนูน้อยคนสวยเพราะว่าพี่คนนี้จะจับน้องมาปู้ยี้ปู้ยำให้สาสมกับการรอคอยมานานรับรองว่าอีกไม่นานเกินไปแน่นอนและเมื่อถึงตอนนั้นอิสระทั้งหมดของเธอจะหายไปทันที

เฮียตฤณ.... หนุ่มหล่อ รวย เจ้าของธุรกิจเครื่องประดับที่ร่ำรวยติดอันดับ สปอร์ต ใจดีแต่กินดุมาก ใครได้ยินก็คงอยากลองสักครั้งแต่ไม่ใช่ดาหวันคนนี้แน่นอน

"เฮียปล้ำหนูทำไม ฮืออออออ"

"เชี่ยแล้วไง ฉันเมาอ่ะมองไม่ชัดว่าเป็นใคร... ว่าแต่อายุเท่าไหร่แล้วอ่ะ ถึง18แล้วใช่มั้ยฉันไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์นะ"

ดาหวัน... ลูกสาวแม่บ้านของคุณหญิงกินรีคุณแม่ของคุณตฤณ เธอโตมาที่นี่ตั้งแต่จำความได้ทุกคนที่นี้ใจดีกับเธอมากยกเว้นแต่...

"อยู่เงียบๆอย่าบอกใครว่าฉันทำอะไรเธอเมื่อคืนเข้าใจมั้ย! เรื่องนี้ให้มันจบแค่คืนนี้"

"ฮึก! ขะ...เข้าใจค่ะ หนูสัญญาว่าเรื่องนี้จะไม่มีใครรู้เด็ดขาดเฮียไม่ต้องห่วงนะคะ"

"ไหนเฮียบอกว่าให้มันจบแค่เมื่อคืนไง เฮียจะทำอะไรอ่ะ..."

"ทำแบบเมื่อคืนไง..."

"กรี๊ดดดดดด อย่านะ!"

เพราะฉันเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับใครโดยที่ไม่รู้จักกันไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้จักชื่อ
สองเดือนถัดมาฉันตรวจพบว่าตัวเองกำลังท้อง ฉันมีทางเลือกสองทาง เก็บเด็กไว้แต่ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย กับเอาเด็กออกแล้วกลับไปเรียนต่อ
ฉันไม่อยากมีลูกก็จริง แต่ฉันก็ทำใจทำร้ายเลือดเนื้อของตัวเองไม่ลง
จนฉันได้เจอกับความสุขที่เรียกว่าแม่ เด็กแฝดทำให้ฉันมีชีวิตชีวามากขึ้น

"พี่เคย์...หนูทำขนมมาฝากกินเยอะๆนะทำมาจากใจ จุ๊บๆ"

"ตอนทำใช้มือทำหรือเท้าทำ ทำไมมันเละขนาดนี้"

"ถึงน่าตาจะไม่ดูดีแต่ที่เด็ดอยู่ที่คนทำนะคะ^^"

"ไร้สาระ ไปเรียนไปแล้ว วันนี้ไม่ต้องตามมาที่ผับอีกนะถ้ารู้..โดนดีแน่!"

ในเมื่อเลือกที่จะรักแล้วใครจะอยากโดนเท...

“ทำไมแต่งตัวโป๊วะ....”
“ทำไมเหรอคะท่านรอง เกิดเสียดายเหรอ”
“ทำไมฉันต้องเสียดาย หาได้ดีกว่านี้เยอะ”
“ก็ดีค่ะ ตอนนี้สวยแล้วเหลือก็แค่หาผัว... ขออนุญาตตัดท่านรองออกจากตัวเลือกนะคะ”
“นะ...นี่เธอ!”

ลีโอนาร์ดเมื่อเห็นคนตัวเล็กนิ่งเงียบไปก็ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ พลางคิดว่าแม่สาวน้อยคนนี้คงต้องติดใจในรสจูบที่เขามอบให้เป็นแน่ ก่อนที่มาริสาจะเงียบไปจนผิดสังเกตุ เขาจึงค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากเธอ "คุณ..คุณ..คุณ!.